Η βαρειά σκιά του Τραμπ στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα

Παρά το γεγονός ότι ο πρώην πρόεδρος δεν έδωσε το παρών στο debate των Ρεπουμπλικάνων για το προεδρικό χρίσμα, τα… ήθη στα οποία έχει εθίσει τους οπαδούς του έχουν αναγκάσει και τους υπόλοιπους υποψηφίους να επιδοθούν σε ένα λαϊκιστικό σόου, για να αυξήσουν τη δημοφιλία τους.

Την ώρα που ο Τραμπ προτίμησε να απέχει και να παραβρεθεί σε διαδικτυακή εκπομπή του γνωστού συντηρητικού παρουσιαστή Τάκερ Κάρλσον, ενώ μια μέρα μετά θα παραδιδόταν στις αρχές της Τζόρτζια για την υπόθεση προσπάθειας επιρροής του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών του 2020, οχτώ υποψήφιοι (εκ των οποίων μόνο μία γυναίκα) κονταροχτυπήθηκαν για λίγη προβολή που θα τους δώσει τη δυνατότητα να μείνουν αρκετά στην κούρσα της διεκδίκησης ώστε να χάσουν πανηγυρικά από τον Τραμπ, αφού σε όλες τις δημοσκοπικές εκτιμήσεις ο πρώην πρόεδρος προηγείται με τεράστια διαφορά. 

Για όσους είχαν την ατυχία, ή την επαγγελματική διαστροφή, να το παρακολουθήσουν, θα η συζήτηση επεφύλασσε έναν… μπουφέ με άνοστα επικοινωνιακά πιάτα: ξύλινες κορώνες για το πόσο ικανοί είναι για το χρίσμα καθώς και πόσο διαλεχτές είναι οι ικανότητες μάνατζερ που διαθέτουν, υπαινιγμοί για το ομοσπονδιακό έλλειμμα, μπόλικες κοινοτοπίες για το αμερικανικό μεγαλείο.

Σε μια σημαντική στιγμή στην αρχή της συζήτησης που ασχολήθηκε με την οικονομία, η πρώην κυβερνήτρια της Νότιας Καρολίνας Νίκι Χέιλι επέκρινε τον Τραμπ για το φούσκωμα του χρέους κατά 8 τρις δολάρια, ενώ ο Μάικ Πενς αναφέρθηκε και αυτός στις αρετές της δημοσιονομικής ευθύνης. Πέρα από τις αναμενόμενες επιθέσεις στον πρώην πρόεδρο, ακόμα και από άτομα κοντά σε αυτόν όσο ήταν στην εξουσία, υπήρχαν όλα τα στοιχεία που χαρακτήρισαν την πολιτεία του Τραμπ: άφθονη σκληρότητα, μηδενισμός και απαξίωση για τα επιστημονικά δεδομένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η ερώτηση από τους συντονιστές σχετικά με την επιστημονική πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Εν ριπή οφθαλμού οι απαντήσεις μετατράπηκαν σε μια σειρά υπεκφυγών, ενώ μόνο η Χέιλι παραδέχθηκε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλείται από τον άνθρωπο… 

Το σημείο για τις αμβλώσεις κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος, με τη συζήτηση να περιστρέφεται κυρίως σχετικά με το ποιο επίπεδο διακυβέρνησης είναι το καλύτερο για τον περιορισμό των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων και πόσο τιμωρητικοί θα έπρεπε να ακούγονται οι Ρεπουμπλικάνοι όταν μιλούν για την επαναφορά τους.

Έκπληξη

Η κύρια εξαίρεση, τόσο σε στυλ όσο και σε περιεχόμενο, ήταν ο τριανταοκτάχρονος δισεκατομμυριούχος Βίβεκ Ραμασουάμι, ο μοναδικός υποψήφιος επί σκηνής χωρίς πολιτική εμπειρία και ο μόνος που φαίνεται να έχει μάθει κάτι από τον Τραμπ. Χωρίς να δίνει την παραμικρή προσοχή στο πώς θα ακουστεί στο κοινό, το ένστικτο του Ραμασουάμι ήταν να ποντάρει με δυσάρεστο τρόπο την πιο καρτουνίστικη θέση της δεξιάς σε κάθε ευκαιρία και να καλωσορίσει την αντίδραση από τους αντιπάλους υποψηφίους με ένα γιγαντιαίο χαμόγελο. Μιμούμενος τον Τραμπ, ενώ τον υπερασπιζόταν απερίφραστα, οι ελιγμοί του Ραμασουάμι στόχευαν λιγότερο στο να κερδίσουν το κοινό και περισσότερο ν α κάνουν κρότο πέρα από το στενό πεδίο του πάνελ. Από αυτή την άποψη, ήταν η νύχτα του.

Ο «λίγος» ΝτεΣάντις

Η μεγαλύτερη «απογοήτευση» στη σκηνή ήταν ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον ΝτεΣάντις, του οποίου η προφανής στρατηγική να ξεχωρίζει δια της απουσίας του είχε ως επί το πλείστον ως αποτέλεσμα να μειώσει το χρόνο του. Ερωτηθείς μαζί με τους συνυποψηφίους του αν θα υποστήριζε τον Ντόναλντ Τραμπ ως υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων σε περίπτωση ποινικής καταδίκης του, ο ΝτεΣάντις φαινόταν να κοιτάζει γύρω του τι να κάνει πριν σηκώσει αμήχανα το χέρι του καταφατικά.

Σε μια οδυνηρή προσπάθεια να σημειώσει να ξεσηκώσει χωρίς μεγάλη επιτυχία το πλήθος, έκανε μια αναφορά στους «γραφειοκράτες του βαθέος κράτους» που έκλεισαν την οικονομία, ενώ ανέφερε ότι αν ήταν πρόεδρος, θα κάθιζε τον Φάουτσι κάτω και θα του έλεγε «Άνθονι, απολύεσαι»… 

Η γενική αναποτελεσματικότητα του ΝτεΣάντις υπογράμμισε το δυσεπίλυτο παράδοξο που αντιμετωπίζει κάθε υποψήφιος στη σκηνή. Παρά τη μη δημοτικότητά του στο ευρύτερο εκλογικό σώμα – μια πρόσφατη δημοσκόπηση του Associated Press διαπιστώνει ότι το 64% των Αμερικανών δεν θα τον προτιμούσε σε γενικές εκλογές – η υποστήριξη του Τραμπ από την πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών παραμένει ακλόνητη. Εκείνοι που του επιτίθενται άμεσα δεν έχουν ρεαλιστική οδό προς τη νίκη, ενώ όσοι προσπαθούν να τον αντιγράψουν δεν μπορούν παρά να προσφέρουν μια θολή απομίμηση. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Τραμπ παρέμεινε πιο παρών από ποτέ, ακόμη και αν δεν ήταν εκεί, ενώ οι υποψήφιοι που ήθελαν να του επιτεθούν ευθέως υπέστησαν έναν χείμαρρο αποδοκιμασιών.

Για να πούμε την αλήθεια, το προβάδισμά του στις δημοσκοπήσεις είναι τόσο τεράστιο που συζητήσεις όπως εκείνη της Πέμπτης είναι απίθανο να κάνουν μεγάλη διαφορά ούτως ή άλλως. Το GOP εξακολουθεί να είναι το κόμμα του Τραμπ, είτε αρέσει στους συνυποψήφιούς του, είτε όχι.