Ptolemais-post: "Η φωνή των Συμπολιτών μας" στο FB ( του Ηλία Ακριτίδη)

Οι Ολυμπιάδες, τα χρηματιστήρια, τα οικονομικά θαύματα και η ισχυρή Ελλάδα τελείωσαν.

Το καθεστώς δεν έχει να προσφέρει στου υπηκόους του παρά φτώχεια και ξύλο.

Ταΐζει λοιπόν απλόχερα το στραπατσαρισμένο φαντασιακό τους με ελιτισμό και ρατσισμό.

Καλλιεργώντας τους μια ψευδαίσθηση ανωτερότητας έναντι των φτωχοδιάβολων του 3ου κόσμου.

Μια ψευδαίσθηση ηθικής καθαρότητας έναντι των παραβατών, των απείθαρχων, των ανήθικων.

Παράλληλα τρέμουν μη θιγεί το αφήγημα του σωστού έλληνα νοικοκυραίου. Της πυρηνικής οικογένειας.

Γι’ αυτό και ξεπλένουν νυχθημερόν στα μηντιακά τους πλυντήρια δολοφόνους σαν το λευκό ευκατάστατο Μπάμπη.

Επειδή ξέρουν πως αν στερήσουν στην κοινωνία αυτές τις τελευταίες ψευδαισθήσεις, τότε δε θα της έχει μείνει τίποτα άλλο.

Και η κοινωνία θα καταρρεύσει συμπαρασύροντας και αυτούς μαζί της στον πάτο.

Μια κοινωνία μανταμσουσούδων, πρόθυμων να κολακευτούν από τις αβρότητες της ‘άριστης’ εξουσίας.

Υπάλληλοι γραφείου των 700 ευρώ που κοιτούν αφ’ υψηλού την ταμία των 500 ευρώ. Εργάτες που νομίζουν πως ανήκουν στη μεσαία τάξη. Φτωχοί που συμπεριφέρονται σαν ατυχήσαντες εκατομμυριούχοι. Παιδιά μεταναστών που είναι ρατσιστές. Κατά φαντασία άριστοι άθλιοι που βλέπουν σε έναν πασιφανώς ηλίθιο εξουσιαστή την αντανάκλαση του εαυτού τους και ταυτίζονται μαζί του.

Μια κοινωνία με κακοποιημένη γλώσσα, αισθητική, αντίληψη από τα τηλεοπτικά χαμαιτυπεία που έχουν αφαιρέσει τον πάτο από το βαρέλι.

Μια αθλιότητα χωρίς αρχή και τέλος. Μια τρομακτική δυστοπία.

Το σκάφος πλέει σε πικρά νερά με τη μαφία που χρεοκόπησε τη χώρα στο τιμόνι, τους λούμπεν επιβάτες στα αμπάρια και τη βύθιση του να φαντάζει ως η μόνη λυτρωτική διαφυγή.