Η Πόλις πενθεί και πάλι, ο Σάκης Πετκίδης έφυγε από τη ζωή

Η Πόλις πενθεί και πάλι, ο Σάκης Πετκίδης έφυγε από την ζωή

Ένα κομμάτι ιστορίας δυστυχώς θα χαθεί, είναι λίγα αυτά που μπορώ να γράψω.

Ο Σάκης Πετκίδης ήταν γεννηθείς το 1955.

Πετκίδης Σάκης

Ηθοποιός

Σπουδές: Δραματική Σχολή Ρ. Πατεράκη. Βασικό στέλεχος του ΚΘΒΕ από το 1978 (αρχικά, συγκεκριμένα την περίοδο 1978-1984, στο Θέατρο Θράκης), έχει ερμηνεύσει βασικούς και πρωταγωνιστικούς ρόλους. Συνεργάστηκε με πολλούς και σημαντικούς σκηνοθέτες σε 70 περίπου έργα. Έλαβε μέρος σε πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές.

Το 1976 ή 77 (υπάρχει μια σύγχυσις εδώ) μαζί με το Γιάννη Ραδουνισλή άνοιξαν το (Παλιό) Παμπ.

Αυτό ήτο το όνομα του, παλιό παμπ, έτσι το φωνάζαμε όλοι, διότι ήταν το πρώτο σε αυτό το στυλ μαγαζί συνεύρεσης και διασκέδασης.

Ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος χώρος, θύμιζε σαλούν σε γούεστερν αλλά έφερνε και σε μπουάτ της εποχής.

Το χρώμα του ήταν κόκκινο, σε σημείο που να προκαλεί και να είναι σκάνδαλο για χουντικά ρετάλια που συνέχιζαν να υπάρχουν στα αστυνομικά τμήματα της εποχής, με εκβιασμούς καρφώματα και χαφιεδισμούς στους προοδευτικούς πολίτες.

Χαϊμαλιά, χαλιά, υφαντά, ένας πάγκος μακρόστενος, μικρά τραπεζάκια, σκοτεινό σχετικά περιβάλλον, ροκ μουσική και τζαζ, ήταν το μαγαζί που ακολούθησε την εποχή, αυτή το γέννησε άλλωστε, αριστερή αμφισβήτηση, αριστερές και ακροαριστερές τοποθετήσεις, ατέλειωτες συζητήσεις που αφορούσαν την υλοποίηση της επανάστασης, Διονύσης Σαββόπουλος, Τσε Γκε βάρα, περισπούδαστο ύφος νεοφώτιστων γκουρού, όλα αυτά είχαν το πρόσημο της ανατρεπτικής μουσικής, ήταν η μήτρα, που διαμορφώνε διαλεκτικά αλλά και διαμορφώνονταν.

Πάντα υπήρχε χαφιές σε κάποια γωνία του δρόμου, παρακολουθώντας τι γίνονταν.

Όλη η προοδευτική νεολαία ήταν θαμώνες του καταστήματος.

Το μαγαζί ήταν μικρό, με αδιαπέραστη την κάπνα, δυο πολύ γλυκές γωνίες για μεγάλες παρέες και άπειρο κόσμο εκτός, στο δρόμο, σε μπουλούκια και μόνους.

Αριστερά, αναρχισμός, μουσική αμφισβήτηση, μαρξιστικές αναλύσεις και υπαρξισμός.

Ήταν απίστευτα ζεστό και όμορφο!!!!.

Κορίτσια με ιδιαίτερη πρόζα και στο μπαρ οι δυο εμβληματικοί μπάρμαν της Πόλεως, ο Σταύρος ο Αγερίδης και ο αξέχαστος Σπύρος Σαββίδης.

Στην άκρη πάντα ο ο Σάκης με ένα μπουκάλι ΤΖΕΙ ΜΠΙ, στη γωνία του, χωρίς πολλές - πολλές κουβέντες.

Εντός του μαγαζιού αντρώθηκαν πολλοί, έκλαψαν πολλοί από έρωτα, δημιουργήθηκαν σχέσεις, μίση και ότι μπορεί να φανταστεί κάνεις.

Εκεί στράγγιζε ολόκληρη η πολιτική αμφισβήτηση της Πόλεως και η αυτό-οργανωμένη αντικουλτούρα.

Ήταν ο πολιτισμικός πνεύμονας της Πόλεως, σε μια εποχή απολύτου αστυνομεύσεως της ζωής, σε ολιστικό επίπεδο.

Όλοι πέρασαν από εκεί.

Σήμερα 60ρηδες, χάθηκαν τα μακριά μαλλιά, τα γένια, το σπινθηροβόλο πνεύμα, στους περισσότερους τουλάχιστον.

Η Αίγλη κράτησε περίπου μια 5ετία, ίσως κάτι λιγότερο.

Οι εποχές αλλάζουν και όλα ανατρέπονται.

Η οικογένεια Καλαϊτζόπουλων (Μάκης, Σίμος, Γιάννης) κάποια στιγμή κάπου στο 1981 φτιάχνει το Μπι – Μποπ (ακόμη ένα σπουδαίο μαγαζί) και μετακινείται ένας τεράστιος όγκος της πελατείας.

Εκεί έρχεται η παρακμή.

Τελευταίος μπάρμαν ήμουν εγώ, με φώναξε ο Σάκης, έβγαλε ένα παλιό τετράδιο, και μου είπε υπόγραψε, όπως και έκανα.

Εδώ κλείνουμε!!!!

Ένα κομμάτι της Ιστορίας της Πόλεως χάνεται μαζί με το φευγιό του Σάκη.

Καλό ταξίδι

Ευχαριστώ και τον Κωτίδη Νικόλαο για τη βοήθεια του