ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΙΩΝΑ ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ
30-07-2023

Σήμερα μια παλιά φωτογραφία από την ομάδα μπάσκετ του Αρίωνα. Δύσκολα μπορώ να διακρίνω παίκτες εκτός του κουνιάδου μου Κώστα Κωτίδη (καθήμενος και με κοντομάνικο μπλουζάκι).
Φυσικά δεν μπορώ να παραλείψω τα δύο πετυχημένα διοικητικά στελέχη του Δ.Σ. του συλλόγου τον κ. Σταύρο Κιμουνδρή (αριστερά) και τον ιατρό Σωκράτη Βουνοτρυπίδη (τον άνθρωπο που με την δράση του στα αθλητικά δρώμενα της περιοχής έδωσε διέξοδο σε εκατοντάδες νέες και νέους να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και όχι με τα ναρκωτικά).
Ελπίζουμε στις φίλες και τους φίλους να μας συμπληρώσουν τα ονόματα των αθλητών όπως και την χρονολογία της φωτογραφίας.
Ν.Χ.Κ.

Να μείνουμε στον Πατρικίδη Γεώργιο, έναν εμβληματικό άνθρωπο χαρισματικό, πολυπράγμονα και πολυσχιδή.

Ήτο ψηλός, σωματώδης, και αθλητικός, με διακρίσεις στην πάλη,  ομιλούσε πολλές γλώσσες και έπαιζε όλα τα μουσικά όργανα, ήταν ο πρώτος καθηγητής μουσικής, διδάσκοντας θεωρία μουσικής, μουσικά όργανα και χοροδιδασκαλεία εις την περιοχή μας.

Κάποια στιγμή είχε διατέλεσε και "Αστυνομικός Πόλεων" με θητεία εις τας Αθήνας (στις μεγάλες πόλεις έτσι λέγονταν το σώμα ενώ στις μικρές Χωροφυλακή).

Από την Αστυνομία έφυγε λόγω ενός προβλήματος υγείας.

Μάλιστα συμμετείχε και στις εργασίες ανέγερσης της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης.

Το κτήριο βρισκόταν εκεί που είναι σήμερα το "Κρεοπωλείο Λουκάς".
Εθνικής αντίστασης 26, απέναντι από το Μνημείον της Εθνικής Αντιστάσεως.

Συγγράφει ο Πολιτίδης Χρήστος διά την παρακμήν και τον Πολιτισμόν της Πόλεως - οι Κοινοτάρχες που διοίκησαν και διοικούν, είχαν και έχουν άλλη μεγαλειώδη εργασία, δηλαδή πως να παραπλανούν τους Πολίτες.

.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΕΟΡΔΑΪΚΗ ΕΣΤΙΑ)

Πτολεμαΐς - Περίπατος εις τα πέρατα της Πόλεως (Ιστορία και Πολιτισμός αυτής)

Υπάρχει ένας βρόγχος, με δυο κατά κύριο λόγο επιμήκεις πλευρές (ελαφρά κυρτωμένες στο άκρο τους) που πνίγει την Πόλιν.

Αυτός δεν είναι άλλος από τις "υδάτινες τάφρους εκτόνωσης των όμβριων υδάτων" ή αλλιώς τα  κανάλια.

Εκεί δημιουργήθηκε και ο φυσικός χώρος, που αποτελεί σήμερα καταφυγή περιπάτου για πλήθος συμπολιτών μας.

Εκεί ανθεί και εθελοντισμός.

Εκεί ανθεί και το Δημοτικό έλλειμμα.

Μια πολύ ωραία διαδρομή, που όμως ο διάκοσμος της μαδά τα φτερά και δίδει μια άσχημη εικόνα.

Θα μπορούσε να είναι σε καλύτερη κατάσταση - δεν είναι.

Χωρίς έξοδα - δεν είναι.

Με την ενεργοποίηση του Εθελοντισμού! Όμως, είναι ανεπαρκής η μέριμνα.

Συζητώντας σήμερα με περιπατητή και μεγάλο σε ηλικία, μου καταμαρτύρησε ότι το κανάλι αυτό δεν είναι κληρονομιά των Οθωμανών.

Φτιάχτηκε τουλάχιστον το βόρειο κομμάτι του περί το 1950 με ’60.

Ξεκινά κάπου από τη μάνδρα οικοδομικών υλικών του κ. Λευκόπουλου, τραβά για την Γκιόλα (γκιολ στα Τουρκικά σημαίνει λίμνη) και συνεχίζει για Άρδασσα.

Η ροή των νερών σε κατεύθυνση, είναι όπως κάνω την περιγραφή.

Δεν υπήρχε λοιπόν η υδάτινη τάφρος, πολλά νερά από τα υψώματα των γύρω λόφων, Νοσοκομείο, Κουρί και παρακείμενες περιοχές έμπαιναν ως ρέματα μέσα εις την Πόλιν.

Η Πόλις είχε άπειρα ξύλινα γεφυράκια.

Ένα χαρακτηριστικό ρέμα που διέσχιζε την Πόλιν είναι και αυτό επί της Γουμεράς - Αδύσσης - παντοπωλείον Κυδώνα - Χαλδείας - Άγιος Στέφανος - Νεκροταφεία και Εορδαικός Ποταμός (Σουλού).

Έγινε μεγάλη προσπάθεια να μαζευτούν τα νερά που κατέρχονταν από τους λόφους και τα βουνά, βέβαια υπήρξαν αστοχίες.

Για αυτό θα μιλήσω σε επόμενο άρθρο μου.

Υ.Γ.

Δυο άτομα, κατά τη σημερινή διαδρομή και χωρίς να τους αναφέρω κάτι σχετικό μου μίλησαν για τον κ. Νικόλαο Χαριτωνίδη.

Είναι παρών συνέχεια εκεί, με εργαλεία και περιποιείται τα ευπαθή νεαρά δένδρα αυτής της περιοχής.

Όφειλα να το αναφέρω. Υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησίες εις την Πόλιν, Βούλησις δεν υπάρχει εκ μέρους της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής.

Τα δύο ωραιότερα κτήρια της Εορδαίας - Χωρίς υπερβολή, πέραν του ωραίου η αισθητική τους

Είμαστε υπερήφανοι διά αυτά;

Πρέπει να είμαστε!

Και τα δυο αποτελούν το μελίτωμα της δράσης Συλλογικοτήτων και συναποτελούν το γόνιμο και παραγωγικό Πνεύμα της Εορδαίας,..

Το κτήριο του Ποντιακού Συλλόγου και το κτήριο του Μικρασιατικού αντίστοιχα.

Προς το παρόν ηυλίσθην σε αυτό του Ποντιακού Συλλόγου, ελπίζοντας να μου δοθεί η ευκαιρία να αναρτήσω και για το κτήριο του Μικρασιατικού Συλλόγου ένα μνημόνιο.

Κτήριο Ποντιακού Συλλόγου λοιπόν, μνημείον της Νεοκλασικής Αρχιτεκτονικής.

Ένα εκ των δύο ωραιότερων κτηρίων της Εορδαίας.

Αντιγραφή του Φροντιστηρίου της Τραπεζούντος, δομικά άρτια κατασκευασμένο και αψεγάδιαστο σε κάθε λεπτομέρεια του.

Είναι το κτήριο που ενδεχομένως το πρωί να το προσπεράσεις αβασάνιστα, αλλά φωταγωγημένο και ακριβώς εις την πύλην ευσπλαχνίας της Πόλεως, σε καθυποτάσσει την νύχτα και σταματάς με δέος εμπρός του.

Μετακινούμεθα εις το βάθος του χρόνου.

Διαβάζουμε από την αγαπητή φίλη κ. Μαίρη Κεσκιλίδου εν έτει 2016 31/10/:  Το Νέο Κτίριο στην Πτολεμαΐδα έχει κατασκευαστεί κατά το αρχιτεκτονικό πρότυπο του φροντιστηρίου της Τραπεζούντας και με την λειτουργία του, ο Ποντιακός Σύλλογος Πτολεμαΐδας θα απαλλαγεί από το οικονομικό βάρος της στέγασης του και παράλληλα θα έχει την δυνατότητα να αναπτύξει νέες δραστηριότητες στον χώρο του πολιτισμού.

«Ένα όνειρο δεκαετιών έγινε πραγματικότητα», δήλωσε στην ΕΡΤ Κοζάνης, η Πρόεδρος του Ποντιακού Συλλόγου Πτολεμαΐδας Σοφία Τουμανίδου, όπου μαζί με δεκάδες μέλη και φίλους του Συλλόγου, καθ όλη την διάρκεια του Σαββατοκύριακου που πέρασε,  μετέφεραν  τα υλικά και τα αντικείμενα του Συλλόγου, από το χώρο που στεγάζονταν  από το 2002 μέχρι σήμερα.

Διαβάζουμε επίσης: ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ (1900-1914) (IC) https://spacezilotes.wordpress.com/2019/02/07/%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83-1900-1914-ic/

Εδώ θα παρουσιάσουμε το ρόλο της ελληνικής κοινότητας Τραπεζούντας – κυρίως των αστών εμπόρων και τραπεζιτών, που αποκτούν πλούτο από τις συνεχώς αναπτυσσόμενες δραστηριότητες – αλλά και των υπολοίπων Ελλήνων του Πόντου στην οικοδόμηση του νέου κτιρίου του Φροντιστηρίου.

Όπως έχουμε προαναφέρει, η απόφαση για την οικοδόμηση του νέου κτιρίου του Φροντιστηρίου λαμβάνεται στη συνεδρίαση της Αντιπροσωπείας της κοινότητας Τραπεζούντας το 1895, όπου εκλέγεται πενταμελής Επιτροπή Ανοικοδομήσεως του νέου κτιρίου του Φροντιστηρίου268, η οποία λίγο αργότερα γίνεται επταμελής, αποτελούμενη από εξέχοντα στελέχη της ελληνικής κοινότητας, που διαπρέπουν στην οικονομία της πόλης.

Πρόεδρος της επιτροπής είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αστούς της πόλης, ο έμπορος – τραπεζίτης Κωνσταντίνος Θεοφύλακτος, του οποίου η τεράστια τριώροφη οικία – σημαντικό δείγμα αστικής κατοικίας των αρχών του αιώνα – κυριαρχεί με το μέγεθος και την αισθητική της ακόμη και σήμερα στο κέντρο της Τραπεζούντας, χρησιμοποιούμενη από τις τοπικές Αρχές ως μουσείο.

Άλλα μέλη της επιτροπής: Αδαμάντιος Εφραιμίδης, Κωνσταντίνος Βελισσαρίδης, Γεώργιος Ακριτίδης, Θ. Φουντόπουλος, Παντελής Λαμπριανίδης και Γ. Φωστηρόπουλος269.

Το γεγονός και μόνο ότι τα ονόματα των μελών της επιτροπής αναφέρονται πολύ ψηλά στον κατάλογο των δωρητών για την ανοικοδόμηση του Φροντιστηρίου, που παρατίθεται στη συνέχεια, δείχνει εκτός των άλλων και την υψηλή θέση που κατέχουν στην κλίμακα της κοινωνικής ιεραρχίας της πόλης.

Η Επιτροπή Ανοικοδομήσεως, μόλις συγκροτείται, αναθέτει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και την επίβλεψη στον κορυφαίο Τραπεζούντιο αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Ν. Κακουλίδη. Αυτός, μολονότι είναι εγκατεστημένος από χρόνια στην Αθήνα, όπου διατηρεί τεχνικό γραφείο, όχι μόνο αναλαμβάνει ευχαρίστως το έργο, αλλά και παρέχει εντελώς δωρεάν τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του, δηλαδή τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, την επίβλεψη και αποπεράτωση του τεράστιου αυτού έργου. Σχεδιάζει το κτίριο του Φροντιστηρίου με νεοκλασικά χαρακτηριστικά, γεγονός που συνιστά ένα επιπλέον στοιχείο της ιδεολογίας του270. Τη διεύθυνση της εκτέλεσης των εργασιών κατασκευής του κτιρίου αναλαμβάνει ο εργοδηγός Φιλ. Κοτζαμπασούλης271.

Πρώτη ενέργεια της επιτροπής είναι να προχωρήσει ταχύτατα σε έρανο μεταξύ των Τραπεζουντίων και κατ’ αυτό τον τρόπο να συγκεντρώσει το ποσό των 3.000 οθωμανικών λιρών, με τις οποίες αγοράζει τις οικοπεδικές εκτάσεις γύρω από το παλαιό κτίριο του Φροντιστηρίου, που είναι αναγκαίες για την ανέγερση ενός λαμπρού, τόσο ως προς το μέγεθος όσο και ως προς την αισθητική, κτιρίου.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1899, ο Μητροπολίτης Τραπεζούντας Κωνστάντιος θεμελιώνει το κτίριο και οι εργασίες κατασκευής ξεκινούν.

Κατά τη διάρκεια των εργασιών και μετά την εξάντληση των αρχικά συγκεντρωθέντων ποσών, η Επιτροπή Ανοικοδομήσεως βρίσκεται πολλές φορές μπροστά σε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, εξαιτίας των οποίων πολλές φορές απειλείται ακόμη και η ίδια η οικοδόμηση του κτιρίου.

Τις δυσκολίες αυτές κατορθώνει να τις υπερβεί μέσω προσωρινών άτοκων δανείων που χορηγούν – εκτός από τη σημαντική τους οικονομική συνδρομή, η οποία παρατίθεται στη συνέχεια – οι πλούσιοι αστοί της πόλης Κ. Θεοφύλακτος, Γρ. Καπαγιαννίδης, Αδελφοί Ι. Μεταξά, Αδαμ. Εφραιμίδης, Παντ. Λαμπριανίδης, Αδελφοί Ι. Φωστηρόπουλου, Γεώρ. Ακριτίδης και Αδελφοί Βελισσαρίδη272.

Οι εργασίες προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς, αλλά τα έσοδα από τους εράνους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις συνεχώς αυξανόμενες δαπάνες και προς στιγμήν απειλείται η διακοπή των εργασιών. Τότε, στις αρχές του 1901, ανατίθεται σε δύο εκλεκτά στελέχη της κοινότητας, τους Γεώργιο Φωστηρόπουλο και Κωνσταντίνο Βελισσαρίδη, η αποστολή μετάβασης στη Ρωσία και τον Καύκασο, όπου υπάρχουν ακμαίες ελληνικές ποντιακές κοινότητες, για τη συγκέντρωση των αναγκαίων χρηματικών ποσών για την αποπεράτωση του έργου, με τη βοήθεια των πολυάριθμων ελληνικών ποντιακών οικογενειών που διαμένουν εκεί από πολλές δεκαετίες.

Η αποστολή διεκπεραιώνεται με απόλυτη επιτυχία και συγκεντρώνεται το σημαντικό ποσό των 42.000 ρωσικών ρουβλιών, με το οποίο υπερνικούνται οι δυσχέρειες και το μεγαλεπήβολο έργο ολοκληρώνεται με επιτυχία273. Εκτός από το ποσό αυτό, οι Πόντιοι ομογενείς της Ρωσίας προσφέρουν και το ποσό των 16.500 ρουβλιών, έτσι ώστε η συνολική τους προσφορά για την οικοδόμηση του Φροντιστηρίου να φτάσει περίπου στο ποσό των 58.500 ρουβλιών, δηλαδή σε 7.208 χρυσές οθωμανικές λίρες274. Στον πίνακα που ακολουθεί περιλαμβάνονται με λεπτομέρεια όλες οι εισφορές που εισπράχθηκαν στην περιοχή Τραπεζούντας, τον Καύκασο και τη Ρωσία για την οικοδόμηση του νέου κτιρίου του Φροντιστηρίου275.

Το Ιστορικό

Πήρα τηλέφωνο τον Πρόεδρο του Συλλόγου, τον κύριο Αντώνιο Μαυρίδη, να του κάνω μια ερώτηση, η μια ερώτηση έφερε τουλάχιστον άλλες σαράντα και επίσης 40 απαντήσεις! Παλαιός Δημοσιογράφος, έμπειρος και με μνήμη ελέφαντα (ζητώ συγγνώμη διά την λαϊκότροπη έκφραση).

Ότι ρώτησα απαντήθηκε! Έμεινε μόνο μια ερώτηση μετέωρη.

Επί του θέματος.

Το οικόπεδο που βρίσκεται το ακίνητο αποκτήθηκε με κάποια ανταλλαγή.

Περιήλθε εις την Εύξεινο Λέσχη.

Παραχωρήθηκε εις την Δημοτικήν Αρχή.

Εγκρίθηκε μέσω του ΕΣΠΑ η ανέγερσις του κτηρίου, αμιγώς με κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με φορέα υλοποίησης το Δήμο Εορδαίας, με απώτερο γνώμονα (φιλοσοφία προγράμματος) τη διάσωση  κληρονομιάς της καθ' ημάς Ανατολής.

Όπισθεν του οικοπέδου υπάρχουν δυο κατασκευές όπου εχει κόμβο η τηλεθέρμανση.

Κατ' αυτόν τον τρόπο πληρώνεται ως μίσθιο το ρεύμα .

Το κτήριο είναι μεν Δημοτικό αλλά παραχωρήθηκε εις το Σύλλογο «πλαγίως και σωστά» με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, με αυτό τον τρόπο δεν πληρώνεται ο ΕΜΦΙΑ.

Ποιος είναι το Think Tank για την δημιουργία της κατασκευής, που πατούσε επάνω στο φροντιστήριο της Τραπεζούντας, που πατούσε στην Αρχιτεκτονική του Νεοκλασικισμού δεν το ανακάλυψα;

Θα το βρούμε στην πορεία.

Υπάρχει μια κινηματογραφική διαδρομή, με παρενθετικούς χρόνους που θυμίζει έντονα τα "100 χρόνια μοναξιάς".

Κάπου εδώ μέσα παρεμβαίνει ο αγαπητός φίλος και πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου ο Γεώργιος Ελευθεριάδης, ένας οξύνων νους και έντιμος άνθρωπος, δυστυχώς τον χάσαμε.

Στην πορεία εμφανίζεται η κυρία Φωτεινή Αγγελίδου, μια εξαίρετη κυρία της Εορδαίας, που μεγάλος μέρος της ανέγερσης του οικήματος οφείλεται εις αυτήν. Αυτό έχει καταγραφεί από πολλές πηγές!

Και λόγο της ανύπνωτης δράσης της, αλλά και της θέσης που κατείχε, υπό την έννοιαν ότι μπορούσε να πιέζει πάσης φύσεως "ακαμάτηδες" που ευδοκιμούν αυτοφυώς εις το Δήμον Εορδαίας και όχι μόνον.

Κάποιος πρέπει να τη μνημονεύσει, δυστυχώς άτομα που κινούνται ανιδιοτελώς και προσφέρουν, χάνονται από την συλλογική μνήμη της Πόλεως.

Το άρθρο σαΐτεύει την αισθητική του κτηρίου η οποία είναι το ίδιο σημαντική με τη λειτουργικότητα τέτοιων κτηρίων.

Επίσης  ο Πρόεδρος του συλλόγου είπε κάτι εξίσου σημαντικό, το κκτήριο έχουν επισκεφθεί, συλλογικά και ατομικά από τον Ιανουάριο πάνω από 3,500 άνθρωποι, πράγμα το οποίον παράγει και οικονομικά αποτελέσματα διά την Πόλιν.

Δεν είναι νεκρό κτήριο αλλά ζωντανό κύτταρο Πολιτισμού.

Το ωραιότερο το κράτησα για το τέλος.

Στα αετώματα του κτηρίου υπάρχει η σκέψις και γίνονται κινήσεις για την κατασκευή παραστάσεων, δεν γνωρίζω τι ακριβώς, αλλά ειναι τολμηρή κίνηση η οποία θα προσδώσει περαιτέρω αίγλη και μεγαλοπρέπεια εις το κτήριο.

Είναι κάτι πολύ σπουδαίο για την Εορδαία ένα τέτοιο κτήριο που ευτυχώς διαφυλάσσεται από μια σημαντική Συλλογικότητα της Πόλεως.

Υ.Γ.

Η νεοκλασική αρχιτεκτονική είναι αρχιτεκτονικό στυλ που έχει τις ρίζες του στο νεοκλασικό κίνημα που ξεκίνησε στα μέσα του 18ου με αρχές 19ου αιώνα. Η ανάπτυξη της αρχαιολογίας ήταν κρίσιμη για την ανάδειξη της αρχιτεκτονικής αυτής.

Οι ανασκαφικές τοποθεσίες όπως αυτές της Πομπηίας και του Ερκολάνου επέτρεψαν στους αρχιτέκτονες να κάνουν σε βάθος ερμηνείες της κλασικής αρχιτεκτονικής και να συνθέσουν το δικό τους μοναδικό στυλ.

Στην πιο αγνή της μορφή έχει ένα ύφος προερχόμενο κυρίως από την αρχιτεκτονική της κλασικής Ελλάδας και Ρώμης, τις αρχές του Βιτρούβιου και του Ιταλού αρχιτέκτονα Αντρέα Παλάντιο.

Η νεοκλασική αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από το μεγαλείο της κλίμακας, την απλότητα των γεωμετρικών μορφών, την ελληνική – ειδικά τη δωρική – ή τη ρωμαϊκή λεπτομέρεια, τη δραματική χρήση των στηλών και μια προτίμηση για κενά τείχη. Η νέα προτίμηση για απλότητα αντιπροσωπεύει μια γενική αντίδραση στις υπερβολές του στυλ ροκοκό, αλλά και σε κάποια κλασικιστικά χαρακτηριστικά του ύστερου μπαρόκ.

Συγγράφει διά την παρακμήν αλλά και την ακμήν της Πόλεως, ο Πολιτίδης Χρήστος

Αλίευσις φωτογραφιών  από το fb του κυρίου Ηλία Θεοδώρου https://www.facebook.com/profile.php?id=100049177115164

1927 Εμπορικόν Πολύκεντρον Πτολεμαΐδoς - Ένα από τα πρώτα mall στην Ελλάδα το οποίον "εδολοφονήθη"

Βέβαια, ότι σπουδαίο ως προϊόν συγκυρίας διαθέτει η Πτολεμαΐς, εμφανίζονται αυτόκλητοι Δήμαρχοι που θέλουν να σώσουν την Πόλιν και το γκρεμίζουν.

Έτσι έγινε και με το Εμπορικό Πολύκεντρο της Πόλεως, το οποίον στα μέσα της δεκαετίας 90 το γκρέμισαν για να φτιάξουν αυτό το έκτρωμα από εικαστικής και λειτουργικής απόψεως.  Ακόμη και η στατικότητα του τίθεται υπό αμφισβήτηση πλέον, δεδομένου ότι μέσα από τους  κεντρικούς δοκούς τρέχουν τα νερά του ταμιευτήρα της ταράτσας.

Το 1927 ξεκίνησε να κατασκευάζεται, εκεί είναι η Σύλληψις της ιδέας και έχω αναρτήσει και αποδείξεις για την αγορά υλικών τότε. Η τσιμεντένια κατασκευή έγινε αργότερα.

Στέγαζε περί τα 120 καταστήματα (σύμφωνα με μαρτυρία βετεράνου μανάβη) συγκεντρώνοντας το εμπόριο της Πόλεως σε αυτή την περιοχή.

Είχαμε mall και το γκρέμισαν οι κύριοι Μαυρομάτης και Τσιούμαρης.

Σοβάντισμα, πλακάκια, πανωσήκωμα 2-3 ορόφους και ασανσέρ χρειάζονταν και θα είμασταν το εμπορικό κέντρο της Βορειοδυτικής Ελλάδος.

Συλλυπήτηρια εις όλους μας.

Είναι καλά τα μνημόσυνα, οι επίσημοι με τα κουστούμια, τα βίντεο του στυλ "πέστε μας κάτι", αλλά προσφέρουν στη Συλλογική Ιστορική Μνήμη το ελάχιστο;

Ερώτημα που πλανάται στην χώρα των υπερφιάλων εκδηλώσεων.

Ο Μακεδονομάχος Ζαχαρίας Παπαδάς ή καπετάν Φούφας γεννήθηκε στο χωριό Πλατανάκι Αρκαδίας το 1876. Ήτο Έλληνας αξιωματικός (ανθυπολοχαγός). Εισήλθε στη Δυτική Μακεδονία στις αρχές του 1906 ως αρχηγός σώματος. Έδρασε στην ευρύτερη περιοχή Βιτσίου - Φλώρινας - Περιστερίου. Τον Μάρτιο του 1906 εισέβαλε στην περιοχή Κορεστίων, όπου απέκρουσε τουρκική επίθεση από 250 άνδρες.

Στις 31 Ιουλίου 1906 επέστρεψε στην ελεύθερη Ελλάδα.

Στις 10 Απριλίου 1907, ξαναμπαίνει στη Μακεδονία (περιοχή Αγιοφύλλου) επικεφαλής 35 ανδρών με προορισμό και πάλι το Βίτσι.

Τη νύχτα της 7ης προς 8η Μαΐου 1907 ο Ζαχαρίας Παπαδάς επιτέθηκε με τους άνδρες του στο χωριό Παλαιοχώρι εναντίον Βουλγάρων κομιτατζήδων, σε συνεργασία με το σώμα του επίσης Ανθυπολοχαγού Γρηγορίου Φαληρέα.

Στη μάχη που ακολούθησε, βρήκε το θάνατο μαζί με τέσσερις άνδρες του.

Σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης, η Κοινότητα το 1932 μετονόμασε το χωριό από Παλαιοχώρι σε Φούφας (Δήμος Εορδαίας).

Επίσης κάθε χρόνο τελείται στο Πλατανάκι Αρκαδίας, τον τόπο γέννησής του, ετήσιο μνημόσυνο στην μνήμη του.

Το ιστορικό του Ήρωα Μακεδονομάχου είναι αυτό!

Να τονίσω εδώ πέρα, η Μεγάλη ήττα του Ελληνικού στρατού το 1897 με τις δυσβάστακτες συνέπειες της εποχής εκείνης, δημιούργησε το υπόστρωμα ανασύνταξης των Ελληνικών δυνάμεων και φυσικά του Ελληνικού Στρατεύματος.

Ο σύντομος Μακεδονικός αγώνας εκεί εδράζεται, στην Ήττα από την όποια αναπτύσσεται ακόμη πιο έντονη η ζύμη του Αλυτρωτισμού και της Εθνική Υπερηφάνειας (το Έθνος ακόμη μια φορά αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του).

Και επακολουθούν όλα τα γεγονότα με τους Βαλκανικούς πολέμους, που η Ελλάς πλέον είναι έτοιμη στρατιωτικά.

Το σπίτι που έπεσε μαχόμενος ο Μακεδονομάχος με τους τέσσερις Μανιάτες συντρόφους του υπάρχει με μύρια προβλήματα και κινδυνεύει να πέσει.

Ο ιδιοκτήτης του το διαθέτει προς πώλησιν, οι τοπικοί φορείς ενδιαφέρονται να το πάρουν (Δήμος και Περιφέρεια), επαφές έγιναν αρκετές, νομίζω δεν διαφωνεί κανείς για τη χρησιμότητα του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή μας και όμως η ιστορία σκαλώνει συνεχώς, και συνεχώς αναρτώνται βίντεο και δημοσιεύματα που ρίχνουν το φταίξιμο στον ιδιοκτήτη .

Το Ιστορικό

 Επί κυρίας Βρυζίδου, Δημάρχου Μουρικίου έγιναν οι πρώτες διερευνητικές επαφές, τότε παίρνεται η πρωτοβουλία μέσω "ορκωτού εκτιμητή" να οριστεί το τίμημα.

Οι επαφές έγιναν στο γραφείο της κυρίας Τερζοπούλου (προσχέδιο συμβολαίου), και ενώ πρόκειται για τριώροφο ακίνητο, ισόγειο + δύο ορόφους, παρουσιάζεται ως "μονώροφο μεθ΄ υπογείου και πρώτου ορόφου".

Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη σκοπός ήταν να ψαλιδιστεί η αντικειμενική του αξία.

Υπάρχει έντονη διαφωνία και καταλήγει να είναι άγονη η επαφή αυτή. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει εδώ και ο κύριος Μπίγκας.

Το ποσό που είχε στο μυαλό της η Δημοτική Αρχή την οποία εκπροσωπούσε η κυρία Βρυζίδου είναι 60.000 ευρώ, δεν το σχολιάζω το αφήνω στους αναγνώστες.

Μάλιστα τα χρήματα δεν υπήρχαν εν τοις πράγμασι και είπαν στον ιδιόκτητη (Βασίλειον Σωτηρόπουλο) όταν θα υπάρξει έγκριση θα σου τα δώσουμε!!! Εάν ευσταθούν οι ισχυρισμοί είναι απίθανες καταστάσεις.

Επί κυρίου Ζαμανίδη υπήρξε έντονο ενδιαφέρον να προχωρήσει η υπόθεση και ζητήθηκε να γίνει καταμέτρηση εμβαδού και ορόφων παρουσία του Αντιδημάρχου τότε, του κυρίου Κωνσταντίνου Πολυχρονίδη, όπως και έγινε, πράγμα που κατά τον ισχυρισμό του ιδιοκτήτη ο Αντιδήμαρχος έδωσε δίκιο στον ιδιοκτήτη. Όμως, πάντα υπάρχει ένα όμως, ενώ ανεβαίνει η αντικειμενική του αξία, καλεί ο κ. Ζαμανίδης να πληρώσει τις εκτεταμένες βλάβες ο ιδιοκτήτης, μειώνοντας έτσι το ποσό που θα καταλήξει στον Ιδιοκτήτη από 60.000 χιλιάδες ευρώ στις 26.000, αυτά ισχυρίζεται ο ιδιοκτήτης και είναι εύκολο να επιβεβαιωθούν.

Επίσης το 2016 ο κύριος Πλακεντάς ως Αντιπεριφερειάρχης έδειξε ενδιαφέρον διά την αγορά του Αρχοντικού λέγοντας: ότι υπάρχει απόφασις αναζητούνται τα κονδύλια.

Η αντικειμενική διάστασις του Μακεδονικού Αρχοντικού

Το Αρχοντικό έχει εμβαδον 318 τετραγωνικών μέτρων, εκ των οποίων το πλινθότιστο οίκημα με τους βοηθητικούς χώρους εχει καταπέσει από το σεισμό του 1995.

Υπάρχει η Αυλή, ένθεν του κεντρικού οικήματος υπήρχαν βοηθητικοί χώροι που κατέρρευσαν με τους σεισμούς τυ 1995 και αποτελούνταν από Πρόχειρη κουζίνα, καθιστικό, φούρνο αποθήκη σταύλο και υπόστεγο.

Στο κεντρικό κτίριο είναι η είσοδος στο ισόγειο, που βρισκόταν εντός του το πιο επίσημο καθημερινό, ο αργαλειός, τα εργαστήρια, το τυροκομείο, δωμάτια, μπάνια και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Να τονίσουμε ότι η αυλή όπως όλα τα Μακεδονικά Αρχοντικά της εποχής είναι εσωτερική και χωρίς παράθυρα στον εξωτερικό χώρο της Πλατείας,  δια λόγους ασφαλείας.

Έξωθεν υπάρχει κλίμαξ με 18 σκαλοπάτια, που οδηγεί στον πρώτο όροφο, που κυρίως αποτελείται από δωμάτια.

Και εσωτερική σκάλα από εκεί με 18 σκαλοπάτια που οδηγεί στο δεύτερο όροφο.

Αυτό είναι το ακίνητο και αυτή είναι η ιστορία.

Όπως όλα τα μεγάλα και σοβαρά έργα στην Εορδαία και αυτό σκαλώνει.

Δεν είναι γόρδιος δεσμός ανέλυτος, υπάρχει λύσις, όμως χρειάζεται διάλογος και αυτός δεν υπάρχει.

Πήρα την πρωτοβουλία να αναδείξω το ζήτημα, τουλάχιστον να οικοδομηθούν γέφυρες διαλόγου και επικοινωνίας μεταξύ των συμβαλλομένων μερών.

Υπάρχει κάποιος που διαφωνεί για την αναγκαιότητα Δημιουργίας Μακεδονικού Μουσείου στο χώρο αυτό;

Ας το λύσουμε λοιπόν το πρόβλημα πριν καταρρεύσει ακόμη ένας ιστορικός χώρος.

Και επειδή τα λόγια είναι αέρας ενώ τα γραπτά μένουν, ας Δημοσιοποιηθούν αυτές οι προτάσεις μαζι με τις επίσημες εκτιμήσεις που έγιναν προς τον Ιδιοκτήτη, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα λυθούν οι παρεξηγήσεις.

Με το διάλογο όλα λύνονται και οικοδομούνται Μακεδονικά Μουσεία!!!!

Συγγράφει διά την Παρακμήν της Πόλεως ο Πολιτίδης Χρήστος

Κατόπιν αλλεπαλλήλων συσκέψεων και εκτεταμένης έρευνας με τον πρώτο Δημογέροντα της Πόλεως, τον κ. Κωτίδη Νικόλαο, ο δεύτερος είναι ο αφηγητής δηλαδή εγώ (Πολιτίδης Χρήστος), συμπεράναμε τα εξής:

Η Πολυκατοικία δεξιά που στεγάζεται η δημοφιλής καφετερία του κ. Ποζίδη, άρχισε να ανεγείρεται περί το 1976 και κράτησε αρκετά έτη,

Εργολάβος ήταν ο κ. Λεβέντης.

Βλέπουμε να ξεχωρίζει σαντη μύγα μέσα στο γάλα, από τα εκτρώματα της αντιπαροχής.

Η φωτογραφία αν και ασπρόμαυρη πρέπει να είναι περί το 1982 – 85.

Όποιος γνωρίζει κάτι περισσότερο ευπρόσδεκτος.

Τι επιτέλους συμβαίνει με το Ίδρυμα Κεχαγιά

Η ιστορία γράφεται από τους παρόντες κύριε Δήμαρχε! Αλλά είστε διαρκώς απών (αέριο – τραίνο – ίδρυμα Κεχαγιά κ.ο.κ.)

Συμπληρώνεται προς απογοήτευση ορισμένων το πολιτικό ψηφιδωτό, σιγά - σιγά, ψηφίδα - ψηφίδα!

Συγκεκριμένα, αναφέρουμε το ιστορικό σχετικά με την παρακμή, την αποδόμηση και τη διάλυση του εν λόγω Ιδρύματος.

Ιστορικό

Υπάρχει αγαπητοί φίλοι η θέληση του αείμνηστου, δαιμόνιου Εμπόρου της Πόλεως, του Κεχαγιά Γεωργίου η οποία εκφράζεται διά μέσω της Διαθήκης του.

Συγκεκριμένα διαβάζουμε: Με την υπ’ αριθμό. 32532 Δημοσία Διαθήκη του, που συντάχθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1971, ο Γεώργιος Κεχαγιάς καθιστούσε κληρονόμο του τη σύζυγό του Αικατερίνη, στην οποία ανέθετε τη συνέχιση της ετήσιας χορήγησης υποτροφιών σε πέντε μαθητές του Γυμνασίου Πτολεμαΐδας, οι οποίοι θα λάμβαναν 10.000 δρχ. έκαστος. Μετά το θάνατο και της συζύγου του, όλη η ακίνητη περιουσία τους θα περιερχόταν κατ’ επικαρπία και εκμετάλλευση σε Επιτροπή αποτελούμενη από τους εκάστοτε Δήμαρχο, Πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου και Γυμνασιάρχη του Δημοσίου Γυμνασίου της πόλης. Η Επιτροπή αυτή, υπό την προεδρεία του εκάστοτε Δημάρχου, θα διαχειριζόταν την ακίνητη περιουσία του ζεύγους Κεχαγιά και από τα έσοδα αυτής θα συνέχιζε τη χορήγηση των μαθητικών ή φοιτητικών υποτροφιών, καθορίζοντας τον αριθμό των υποτρόφων αναλόγως των εισοδημάτων. Βασικός όρος της διαθήκης υπήρξε η επιθυμία του διαθέτη να μην απαλλοτριωθεί ποτέ η ακίνητη περιουσία του, ώστε να εξυπηρετεί τον σκοπό των υποτροφιών. Μοναδική «απαίτηση» του Γεωργίου Κεχαγιά εκ μέρους της Επιτροπής ήταν η κατ’ έτος τέλεση μνημοσύνου κατά την εορτή του Γεωργίου, στο οποίο θα μνημονεύονταν το όνομά του και το όνομα της συζύγου του[12].

Διατυπώνει τη θέληση του ο εκλιπών για Δημιουργία Ιδρύματος, με σκοπό τη χορήγηση υποτροφιών, αι οποίοι θα τροφοδοτούνται οικονομικά από τα έσοδα 11 ακινήτων που έχει στη διάθεση του το ίδρυμα και τα οποία θα διαχειρίζεται μαζί με τις χορηγούμενες υποτροφίες ο Δήμος Πτολεμαΐδος (τότε), βάζοντας Βασικό όρο στη Διαθήκη ως επιθυμία του διαθέτη, να μην απαλλοτριωθεί ποτέ η ακίνητη περιουσία του.

Εμφανίζεται περί το 2001, ενδεχομένως και λίγο πιο πριν μια νέα ιδιόχειρος Διαθήκη.

Αυτή κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο ή Ειρηνοδικείο, δεν γνωρίζουμε από ποιον.

Η οποία αναφέρει ότι ο Δήμος Εορδαίας έχει πλέον την υψηλή κυριότητα.

Επί της ουσίας δεν υπάρχει καμία διαφορά, εκτός, εκτός λέγω εάν υπάρχει η βούλησις ρευστοποίησης της περιουσίας Κεχαγιά!

Εδώ είναι το κλειδί, κάποιος βουλιμικός εάν είναι έτσι τα πράγματα, που χάλκευσε τη Διαθήκη Κεχαγιά, αυτό είχε στο μυαλό του.

Σκάει στα χέρια του Δημάρχου κ. Φραγκουλίδη το 2001, αλλά ενδεχομένως να εμφανίστηκε αρχικά η διαθήκη επί Δημάρχου Τόττη.

Το αποτέλεμα δεν αλλάζει.

Από εκεί και πέρα  εδραιώνονται μια σειρά από γεγονότα.

Τίθεται λοιπόν το αναπάντητο ερώτημα  προς το παρόν. Ποιος ωφελείται;

Το έγγραφο το κατέβασα από τη Διαύγεια (να ευχαριστήσω την κυρία Αθηνά Τερζοπούλου), διαβάστε τι γράφει.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΗΠΕΙΡΟΥ- ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Δ/ΝΣΗ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΩΝ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Κοζάνη, 20 -12-2011
Αριθμ. Πρωτ.:65681/312
Ταχ. Δ/νση : Ζ.Ε.Π.Κοζάνης
Ταχ. Κώδικας : 501 00
Πληροφορίες : Δέσποινα Κατάνου
Τηλέφωνο : 24613-50169
Fax : 24613-50153
ΘΕΜΑ : Έγκριση της προσωρινής αντικατάστασης του προέδρου της Δημοτικής
Ενότητας Πτολεμαΐδας στο Δ.Σ. του Κοινωφελούς Ιδρύματος με την
επωνυμία «Ίδρυμα Γεωργίου Ιωάννου Κεχαγιά » με έδρα την πόλη της
Πτολεμαΐδας
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Γενική Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας
Έχοντας υπόψη :
1.- τις διατάξεις του άρθρου 17 του Ν. 2873/2000 (ΦΕΚ 285/τ.Α ́/ 28-12-2000) «Φορολογικές
ελαφρύνσεις και απλουστεύσεις και άλλες διατάξεις»
2.- την με αριθμ. 1097083/1275/Α0006/17-10-2001 Κοινή απόφαση των Υπουργών
Εσωτερικών- Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης και Οικονομικών «Μεταβίβαση
αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Οικονομικών στο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Δυτικής
Μακεδονίας , σε θέματα εποπτείας ιδρυμάτων & Κληροδοτημάτων»
3.- τις διατάξεις του Ν. 3852/2010 (ΦΕΚ 87/τ.Α ́/07-06-2010) «Νέα Αρχιτεκτονική της
Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης- Πρόγραμμα Καλλικράτης» .
4.- τις διατάξεις του Π.Δ. 141/2010 (ΦΕΚ 234/τ. Α ́/27-12-2010) «Οργανισμός Αποκεντρωμένης
Διοίκησης Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας».
5.- τις διατάξεις της αριθμ. 32532/21-12-1971 Δημόσιας διαθήκης του Γεωργίου Ιωάννου
Κεχαγιά ενώπιον του συμβολαιογράφου Εορδαίας Κων/νου Θεμ. Σιάντζιου .
6.- τις διατάξεις του άρθρου 4 § 1 του αριθμ. 610/12-08-1976 Προεδρικού Διατάγματος (ΦΕΚ
225/τ.Α ́/21-08-1976 ) με το οποίο κυρώθηκε ο Οργανισμός του και το Δ.Σ. αποτελείται :
α) από το εκάστοτε Δήμαρχο Πτολεμαΐδας , ως πρόεδρος
β) από τον εκάστοτε Πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου Πτολ/δας &
γ) Τον Γυμνασιάρχη του Δημοσίου Γυμνασίου Αρρένων Πτολ/δας
διορισμος Proedroy.doc

7.- το αριθμ,. πρωτ. 1116091/8714/Β0011/24-02-2001 έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών
σχετικά την προσωρινή αντικατάσταση του Δημάρχου Πτολεμαΐδας , από το Δ.Σ. του
Ιδρύματος , λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ του Δήμου Πτολεμαΐδας και του
Ιδρύματος, ο οποίος εμφάνισε νεώτερη διαθήκη( με ημερομηνία την ημέρα του θανάτου του
διαθέτη) ,σύμφωνα με την οποία κατέλειπε όλη την περιουσία του στο Δήμο Πτολεμαΐδας .
8- τις διατάξεις των άρθρων 99§3 και 86 § 1 και 2 του Α.Ν. 2039/39 όπως οι τελευταίες έχουν
τροποποιηθεί με τις διατάξεις του άρθρου 1§ 16 και 17 του Ν. 2386/96 για την διενέργεια
ορισμένων πράξεων για τις οποίες υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων μέχρις ότου επιλυθεί
δικαστικά η υπόθεση.
9.- την με ημερ. 28-11-2011 υπεύθυνη δήλωση της Αθανασίας Βακωνάκη του Ευαγγέλου,
δικηγόρου , με Α.Δ.Τ. : ΑΒ 860282 με την οποία αποδέχεται τον διορισμό της ως μέλους του
Δ.Σ. του ιδρύματος «Γεωργίου Ι. Κεχαγιά».
10.-την αριθμ. 19/2011 (πρακτικό συνεδρίασης 5/02-12-2011 ) γνωμοδότηση του Συμβουλίου
Εθνικών Κληροδοτημάτων Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου- Δυτικής Μακεδονίας υπέρ
της έγκρισης του διορισμού της Αθανασίας Βακωνάκη , δικηγόρου , ως μέλος του
Διοικητικού Συμβουλίου του Κοινωφελούς Ιδρύματος με την επωνυμία «Ίδρυμα Γεωργίου
Ιωάννη Κεχαγιά ».
Α π ο φ α σ ί ζ ο υ μ ε
Εγκρίνουμε το διορισμό της Αθανασίας Βακωνάκη του Ευαγγέλου , δικηγόρου, με Α.Δ.Τ. : ΑΒ
860282 , ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κοινωφελούς Ιδρύματος « Γεωργίου
Ιωάννη Κεχαγιά» .
Ο διορισμός της θα διαρκέσει μέχρι ότου επιλυθεί δικαστικά η διένεξη μεταξύ του Δήμου
Πτολεμαΐδας (νυν Εορδαίας ) και του Ιδρύματος .
Περίληψη της απόφασης αυτής να δημοσιευτεί στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης .
Η Γενική Γραμματέας
Αποκεντρωμένης Διοίκησης
Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας
Δήμητρα Γεωργακοπούλου-ΜπάσταΑΔΑ: ΒΟΝ0

Διαβάζουμε λοιπόν ότι

έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών
σχετικά την προσωρινή αντικατάσταση του Δημάρχου Πτολεμαΐδας , από το Δ.Σ. του
Ιδρύματος , λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ του Δήμου Πτολεμαΐδας και του
Ιδρύματος, ο οποίος εμφάνισε νεώτερη διαθήκη( με ημερομηνία την ημέρα του θανάτου του
διαθέτη) ,σύμφωνα με την οποία κατέλειπε όλη την περιουσία του στο Δήμο Πτολεμαΐδας .
8- τις διατάξεις των άρθρων 99§3 και 86 § 1 και 2 του Α.Ν. 2039/39 όπως οι τελευταίες

Εμφανίζεται αγαπητοί φίλοι αυτή η δεύτερη διαθήκη, με ημερομηνία την ημέρα του θανάτου του
διαθέτη, με την οποία αφήνει στο Δήμο Πτολεμαΐδος την υψηλή κυριότητα.

Αλήθεια τι είναι οι Διαθήκες; Σκάνε κάθε τόσο και εμφανίζονται με τρόπο τόσο αντιφατικό άλλες, μπερδεύοντας τους πάντες! Ερώτημα θέτουμε Δημόσιο.

Θα εμφανιστεί και τρίτη Διαθήκη στο μέλλον;

Αναφέρεται σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα στο ίδρυμα και στο Δήμο Εορδαίας και επίσης αναφέρεται η αποβολή του Δήμου από το τριμελές Συμβούλιο διαχείρισης του Ιδρύματος.

Απίστευτα πράγματα.

Διαβάζουμε επίσης

την με ημερ. 28-11-2011 υπεύθυνη δήλωση της Αθανασίας Βακωνάκη του Ευαγγέλου,
δικηγόρου , με Α.Δ.Τ. : ΑΒ 860282 με την οποία αποδέχεται τον διορισμό της ως μέλους του
Δ.Σ. του ιδρύματος «Γεωργίου Ι. Κεχαγιά».
10.-την αριθμ. 19/2011 (πρακτικό συνεδρίασης 5/02-12-2011 ) γνωμοδότηση του Συμβουλίου
Εθνικών Κληροδοτημάτων Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου- Δυτικής Μακεδονίας υπέρ
της έγκρισης του διορισμού της Αθανασίας Βακωνάκη , δικηγόρου , ως μέλος του
Διοικητικού Συμβουλίου του Κοινωφελούς Ιδρύματος με την επωνυμία «Ίδρυμα Γεωργίου
Ιωάννη Κεχαγιά ».

Η κυρία Βακωνάκη, είναι περί τα 12 έτη στο τριμελές συμβούλιο διαχείρισης του Ιδρύματος Κεχαγιά, επί της ουσίας επικεφαλής (με Νομική παιδεία άριστη από ότι πληροφορούμεθα) και μάλιστα με την επαγγελματική ιδιότητα του Δικηγόρου. Οι πληροφορίες λένε είναι άμισθη η θέσις.

Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ενδιαφέρον να λειτουργεί το ίδρυμα σύμφωνα με τη θέληση του Διαθέτη και να προστατευτεί;

Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει με τα υπόλοιπα ακίνητα αλλά τουλάχιστον αυτό επί της οδού Παύλου Μελά βρίσκεται το άνω μέρος σε οικτρή κατάσταση και το κάτω αναξιοποίητο οικονομικά.

Υπάρχουν Σύλλογοι με σημαντική συνεισφορά εις την Πόλιν που είναι άστεγοι, να θυμίσουμε για το Σύλλογο Καρκινοπαθών, που επί της ουσίας είναι Δομή Κοινωνική! Τι αγώνας έγινε για να βρεθεί προσωρινή στέγη, ένας Θεός ξέρει.

Μήπως πρέπει να το δούμε συνολικά το ζήτημα αυτό που καίει την Πόλιν και όχι επιλεκτικά και με βάση ποιον εξυπηρετούν οι κομματάρχες Δήμαρχοι; Ερώτημα θέτουμε.

Στην πρώτη Διαθήκη ορίζεται κάτι σαν "κατευθυνόμενη Επικαρπία", δηλαδή διαχείρησις των εσόδων με το συγκεκριμένο τρόπο των υποτροφιών.

Τα ακίνητα είναι μη απαλλοτριώσιμα πράγμα που σημαίνει ότι δεν δύναται να ρευστοποιηθούν.

Υ.Γ.

Μας κάλεσε ο κύριος Μάμμος (ως Πρωτοβουλία Πολιτών Εορδαίας και παρεβρεθήκαμε τρεις από το συντονιστικό, Κωτίδης Νικόλαος, Μήτκας Μιχαήλ και Πολιτίδης Χρήστος),  διακεκριμένος λογιστής της Πόλεως και επίσης λογιστής του Ιδρύματος.

Εκπροσωπούσε ο ίδιος την κυρία Βακωνάκη, τη διορισμένη πριν από 12 έτη από την Αποκεντρωμένη, η οποία επαγγέλεται Δικηγόρος και επί της ουσίας είναι η επικεφαλής της τριμελούς επιτροπής. Οι άλλοι δύο είναι ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Εορδαίας (κύριος Βυθούλκας Θεόδωρος - εκπροσωπήθηκε από το μέλος του Δ.Σ. κ. Μπανιά Χριστίνα) και ο κύριος Ευστάθιος Μιχαηλίδης ως εκπρόσωπος των Εκπαιδευτικών.

Εκπροσωπώντας  ο κύριος Μάμμος την κυρία Βακωνάκη, μας είπε ότι ήσαν λάθος τα όσα αναφέραμε σε πρόσφατο αναρτηθέν άρθρο.

Είχαμε έντονες διαφωνίες σε πολλά εκ των θεμάτων. Η βασικότερη ήτο στον ισχυρισμό του κυρίου Μάμμου, ότι ο Δήμαρχος δεν έχει καμία σχέση με αυτά.

Από τη μεριά μας ισχυριστήκαμε ό,τι Ο Δήμος έχει έννομο συμφέρον, είναι προσωρινά αποβληθείς μέχρι να βγει η τελική Δικαστική απόφαση και άμεσα εμπλεκόμενος.

Είναι απαράδεκτο να κρύβεται και αυτό που οφείλει να πράξει είναι να ορίσει Δημοτικό Συμβούλιο και να καλέσει την κυρία Βακωνάνη διά να ενημερώσει τη Βουλή του Δήμου για τα πεπραγμένα του Ιδρύματος. Είναι οικοδεσπότης της Εορδαίας και πρώτη τη τάξει Αρχή!

Κύκλια Έπη

Η οικονομική δραστηριοποίηση του Γεωργίου Κεχαγιά στην Ευρύτατη περιοχή μας, Καστοριά - Κλεισούρα -Καϊλάρια - Σόροβιτς, είναι η ιστορία αυτής της περιοχής.

Ο (κύριος) Κεχαγιάς Γεώργιος είναι η ενσάρκωσις της ανερχόμενης Αστικής Τάξης, δραστηριοποιείται, καινοτομεί, φέρνει την Ευρώπη στο λασπότοπο αυτό, επενδύει, αναπτύσσει το εμπόριο, γνωμοδοτεί και κατευθύνει.

Δεν είναι πολλοί εκείνη την εποχή, να θυμηθούμε την άλλη πονεμένη Ιστορία του Γεωργίου Παυλίδη.

Εάν δεν διασώσουμε αυτές τις μνήμες, θα είμαστε ένα δένδρο χωρίς ρίζες. "Σαν αυτά που ονειρεύεται ο κύριος Πλακεντάς ότι δεν έχουν και τα πελεκά διαρκώς".

Η Δραστηριοποίηση του ευεργέτη ήταν στο Σόροβιτς, δεδομένου ότι ήταν το σταυροδρόμι μετακίνησης εμπορευμάτων, διαμετακομιστικό κέντρο την περίοδο στις αρχές του αιώνα.

Έχουμε τους Βαλκανικούς πολέμους, την άλωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα νέα σύνορα που παρακμάζουν τους δρόμους με τους ενδιάμεσους σταθμούς προς Μοναστήρι και Κεντρική Ευρώπη.

Διαμετακομιστικό κέντρο γίνονται τα Καϊλάρια.

Θεσσαλία - Κοζάνη - Καϊλάρια - Αρχαία Εγνατία (κάπου από Πύργους) - Νάουσα - Θεσσαλονίκη

Βορειοδυτική Ελλάδα - Καϊλάρια- Αρχαία Εγνατία (κάπου από Πύργους) - Νάουσα - Θεσσαλονίκη.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Κεχαγιάς μεταφέρει τις δραστηριότητες του στα Καϊλάρια (εικάζει ο συγγραφεύς του άρθρου), με επιχείρηση Εδώδιμα - Αποικιακά, δηλαδή τα πάντα.

“Εδώδιμα αποικιακά” έγραφαν παλιά στις επιγραφές τους, για να εξωραΐσουν τη επιχείρησή τους οι παλιοί μπακάληδες. Α, πριν σας πω για τα “εδώδιμα αποικιακά”, να θυμίσω πως η λέξη «μπακάλης» προέρχεται από την τούρκικη λέξη “bakkal” που σημαίνει ακριβώς τον παντοπώλη.

Λοιπόν, τα εδώδιμα είναι τα τρόφιμα, τα είδη που τρώγονται, τα φαγώσιμα, από την αρχαία λέξη “εδωδή”, που είναι το φαγητό, από το ρήμα “έδω”, δηλάδή «τρώω». Τα αποικιακά τώρα, είναι εκείνα τα προϊόντα που έρχονται από τις αποικίες. Δηλαδή το τσάϊ, ας πούμε, ο καφές, το πιπέρι και διάφορα άλλα μπαχαρικά που δεν παράγονται στα τιμημένα ελληνικά μητροπολιτικά χώματα, αλλά εισάγονται από τις μακρινές και εξωτικές αποικίες, αν όχι τις δικές μας, οπωσδήποτε άλλων πολιτισμένων αποικιοκρατικών κρατών. Όπως, ας πούμε, η Μεγάλη Βρετανία παλιότερα, που είχε το μισό κόσμο στα πόδια της να της γεμίζει το φλυτζάνι της με τσάι, ένα κατεξοχήν αποικιακό προϊόν.

Συγκεντρώνει μια αξιόλογη περιουσία και δυστυχώς την κληροδοτεί στο Δήμο Πτολεμαΐδας, με μορφή Ιδρύματος.

Κλείνοντας

Το να στρουθοκαμηλίζει η Δημοτική Αρχή της Εορδαίας - να υποκρύπτεται, να μην απαντά και να μας κατηγορεί (ως Πρωτοβουλία), ότι κάνουμε πόλεμο στο Δήμαρχο, κάνει τα ερωτήματα να πολλαπλασιάζονται.

Είναι αστείο το επιχείρημα και είναι επιεικής η αντίστοιχη έκφρασις - να ισχυρίζεται η Δημοτική αρχή ότι δεν είναι εμπλεκόμενη.

Είτε ισχύσει η πρώτη Διαθήκη, είτε η Δεύτερη η χαλκευμένη για κάποιους (υπάρχει εκκρεμοδικία). Ο Δήμος που αποβλήθηκε προσωρινά είναι ο ιδιοκτήτης, είτε ως "επικαρπωτής", είτε έχοντας την υψηλή κυριότητα.

Είναι απαράδεκτη αυτή η συμπεριφορά του και αν δεν ήταν τραγικά τα πράγματα θα διασκεδάζαμε.

Όμως η Εορδαία βιώνει ακόμη μια τραγωδία.

Τέλος μιλήσαμε με Αυτοδιοικητικό, ο οποίος έχει τεράστια εμπειρία και με θέση κορυφαία στα τοπικά πράγματα στο παρελθόν, ο οποίος κατηγορηματικά διατύπωσε: Ο Δήμος Εορδαίας είναι και πρέπει να είναι παρών στις όποιες εξελίξεις, διότι έχει έννομο συμφέρον.

Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας σχετικά με " το Ίδρυμα Κεχαγιά" δημοσιευμένο στις 17/4/2023. Θέτετε εύλογα ερωτήματα και οφείλοντας να ενημερώσω τους συμπολίτες μας, σας θέτω υπ’ όψιν τα εξής.

Πράγματι με τη δημόσια διαθήκη έτους 1971 του Κεχαγιά, Πρόεδρος της Επιτροπής που είχε την εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας του Κοινωφελούς ιδρύματός του, ήταν ο εκάστοτε Δήμαρχος Πτολεμαΐδας.

Αλλά με έγγραφο του Υπουργείου Οικονομικών έτους 2001 ( υπ αριθμ πρωτ.1116091/8714/Β0011/24.2.2001) ζητήθηκε η αντικατάσταση του Δημάρχου Πτολεμαΐδας, από το Δ.Σ του ιδρύματος Κεχαγιά, διότι παρουσιάστηκε ιδιόγραφη διαθήκη του Κεχαγιά, με ημερομηνία την ημέρα του θανάτου του ( δηλ. 12.5.1975), με την οποία διαθήκη του ο Κεχαγιάς άφηνε όλη του την περιουσία στον Δήμο Πτολεμαΐδας και όχι μόνον κατ εκμετάλλευση, όπως έγραφε η προηγούμενη Δημόσια Διαθήκη του.

Αυτό θεωρήθηκε ότι συνιστά σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ του Δήμου Πτολεμαΐδας και του Ιδρύματος Κεχαγιά.

Υπάρχει δηλαδή διένεξη μεταξύ του ιδρύματος Κεχαγιά και του (άλλοτε) Δήμου Πτολεμαΐδας.

Ώσπου να τερματίζονταν αυτή η διένεξη, είχε οριστεί αντικαταστάτης του Δημάρχου στο ίδρυμα Κεχαγιά, Δικηγόρος από Κοζάνη, που παραμένει μέχρι σήμερα.

Ο - Η Δικηγόρος διορίστηκε από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου-Δυτ.Μακεδονιας τέλη του έτους 2011 ( υπ αριθμ πρωτ.65681/312/20/12/2011).

Σήμερα εκκρεμεί δίκη, για το αν η ιδιόγραφη διαθήκη που προσκομίστηκε είναι του διαθέτη Κεχαγιά ή έχει πλαστογραφηθεί!

Η παρέμβασις είναι της κυρίας Αθηνάς Τερζοπούλου.

Επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως του Δήμου Εορδαίας, σε άρθρο του Ptolemais-post (https://ptolemais-post.gr/istoria-tis-poleos/12739-katestrepsan-to-idryma-kexagia-to-kataferan-kai-afto-i-istoria-tis-poleos).

Οφείλω να ευχαριστήσω θερμά, την κυρίαν Αθηνά Τερζοπούλου, η οποία ομιλεί με την διπλή ιδιότητα, όχι μόνον σαν ως Αρχηγός Παρατάξεως εις τη Βουλήν του Δήμου, αλλά και με την ιδιότητα που της δίδει το επάγγελμά της.

Πολιτίδης Χρήστος

Κατέστρεψαν το Ίδρυμα Κεχαγιά – Το κατάφεραν και αυτό;

Το Ίδρυμα κεχαγιά έφτασε στο τέλος του;

Αν ναι οφείλουμε να το επαναφέρουμε;

Φοβερά και τρομερά πράγματα συμβαίνουν.

Δεν γνωρίζει κανείς τίποτα!

Δεν ενημερώνει κανείς για τίποτα!!

Ο Δήμος Εορδαίας κρατά κλειστά χαρτιά.

Το Δημοτικό Συμβούλιο ασθμαίνει.

Είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.

"Η περιουσία που άφησε κακώς εις την Πόλιν ο Γεώργιος Κεχαγιάς" (μπορούσε να την αφήσει εις την Καστοριάν ή εις στο Αμύνταιον και κακώς δεν το έπραξε) δεν είναι μυθώδης.

Συγκεκριμένα διαβάζουμε: Με την υπ’ αριθμ. 32532 Δημοσία Διαθήκη του, που συντάχθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1971, ο Γεώργιος Κεχαγιάς καθιστούσε κληρονόμο του τη σύζυγό του Αικατερίνη, στην οποία ανέθετε τη συνέχιση της ετήσιας χορήγησης υποτροφιών σε πέντε μαθητές του Γυμνασίου Πτολεμαΐδας, οι οποίοι θα λάμβαναν 10.000 δρχ. έκαστος. Μετά το θάνατο και της συζύγου του, όλη η ακίνητη περιουσία τους θα περιερχόταν κατ’ επικαρπία και εκμετάλλευση σε Επιτροπή αποτελούμενη από τους εκάστοτε Δήμαρχο, Πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου και Γυμνασιάρχη του Δημοσίου Γυμνασίου της πόλης. Η Επιτροπή αυτή, υπό την προεδρεία του εκάστοτε Δημάρχου, θα διαχειριζόταν την ακίνητη περιουσία του ζεύγους Κεχαγιά και από τα έσοδα αυτής θα συνέχιζε τη χορήγηση των μαθητικών ή φοιτητικών υποτροφιών, καθορίζοντας τον αριθμό των υποτρόφων αναλόγως των εισοδημάτων. Βασικός όρος της διαθήκης υπήρξε η επιθυμία του διαθέτη να μην απαλλοτριωθεί ποτέ η ακίνητη περιουσία του, ώστε να εξυπηρετεί τον σκοπό των υποτροφιών. Μοναδική «απαίτηση» του Γεωργίου Κεχαγιά εκ μέρους της Επιτροπής ήταν η κατ’ έτος τέλεση μνημοσύνου κατά την εορτή του Γεωργίου, στο οποίο θα μνημονεύονταν το όνομά του και το όνομα της συζύγου του[12].

Επίσης παρακάτω - Η ακίνητη περιουσία του ζεύγους Κεχαγιά συνίσταται από:

1. ένα κτίριο στην οδό Π. Μελά 3 στην Πτολεμαΐδα, αποτελούμενο από δύο καταστήματα και τέσσερα διαμερίσματα,

2. ένα κτίριο στην οδό Ιω. Μεταξά 2 στην Πτολεμαΐδα, αποτελούμενο από ένα κατάστημα και ένα διαμέρισμα,

3. το ήμισυ ενός καταστήματος στην οδό Βασ. Κωνσταντίνου 44 στην Πτολεμαΐδα.

4. δύο διαμερίσματα στην οδό Ολύμπου 47 στη Θεσσαλονίκη.

Με τρέχουσες τιμές εάν εισπραχθούν ενοίκια, μαζεύονται περί τα 40.000 ευρώ ετησίως, στα όποια πρέπει να συμπεριλάβουμε και φόρους

Όμως είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ότι δεν λειτουργούσε η μίσθωση και είσπραξη και το πιθανότερο (εικάζουμε) είναι νααποτελεί ακόμη ένα προβληματικό οικονομικά Ίδρυμα που κληροδοτήθηκε στο Δήμο Εορδαίας και ο οποίος το κλώτσησε με τον πιο βάρβαρο τρόπο.

Αφορά και τη σημερινή Διοίκηση αλλά όχι μόνο. Τα προβλήματα έρχονται από παλιά.

Πλανάται η φήμη ότι εκπαραθυρώνεται ο Ερυθρός σταυρός και ο Σύλλογος Κλεισουριαίων.

Πλανάται!

Ερωτήματα θέτουμε που ζητούν απαντήσεις.

Υπάρχουν 4 διαμερίσματα επί της οδού Π. Μελά απέναντι από το παλιό Κινηματογράφο ΡΕΞ και δυο καταστήματα που από ότι αντιλαμβανόμεθα δόθηκαν στον ιδιωτικό τομέα για χρήση, σε εργολάβο. Δηλαδή να εκμισθωθούν (από εδώ πυροδοτήθηκε και η αναζήτηση).

Εικάζουμε και περιμένουμε απαντήσεις.

Η περιουσία Κεχαγιά η οποία ήταν μέγα σφάλμα να παραχωρηθεί στον ανίκανο Δήμο Πτολεμαΐδας τότε, και σήμερα συνεχίζει ως Δήμος Εορδαίας, δεν έχει πόρους άλλους πέραν των ενοικίων.

Των ενοικίων που προκύπτουν από παραχώρηση σε ιδιώτες.

Τι ποσά άφησε (ρευστό) δεν το γνωρίζουμε, αλλά μετά τόσα έτη το πιο πιθανό είναι να εξανεμίστηκαν καί να υπάρχουν χρέη.

Υπάρχουν και θέματα με ατασθαλίες πριν μια δεκαετία.

Υπάρχουν γενικά πολλά θέματα.

Αντί να τα κρύβει ο κύριος Πλακεντάς καλό είναι να βγάλει δημόσια ανακοίνωση ενημερώνοντας το Λαό της Πτολεμαΐδος.

Ο οποίος δεν ψήφισε πολιτική στρουθοκάμηλο, αλλά παράταξη με αρχηγό τον ίδιο.

Αυτό είναι το σωστό.

Το Ίδρυμα Κεχαγιά πρέπει να διασωθεί.

Πάση θυσία.

Είναι ιστορία της Πόλεως, που όμως εμπίπτει στους οικονομικούς κανόνες του καπιταλισμού.

Αν τα Πράγματα τρέξουν μόνα τους όλα θα χαθούν και επίσης  η Ιστορική μνήμη που ήδη δεν τη γνωρίζει κανείς.

Ρωτήστε του Δημοτικούς συμβούλους εάν γνωρίζουν, το 90% δεν έχει χαμπάρι.

Επίσης οφείλω να ευχαριστήσω τον κ. Κωτίδη Νικόλαο για στοιχεία που μου παρέθεσε.

Διαβάζουμε στο: http://vlahoi.net/prosopikotites/kleisouriotis-georgios-kehagias

Νεώτεροι ευεργέτες στο δυτικομακεδονικό χώρο. Ο Κλεισουριώτης Γεώργιος Κεχαγιάς

Προσωπικότητες 13/06/16 8871

Οι ευεργετικές πράξεις αποτέλεσαν το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα ατόμων που κατάγονταν από τους ορεινούς πληθυσμούς της Ηπείρου και της Μακεδονίας και διέπρεψαν μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα τους στους χώρους μετανάστευσης. Η Κλεισούρα Καστοριάς καταγράφεται ως ένα από τα κυριότερα κέντρα διοχέτευσης εμπορικών πληθυσμών στις χώρες της Βόρειας Βαλκανικής και της Κεντρικής Ευρώπης μεταξύ του 17ου και 19ου αιώνα, αλλά αποτέλεσε και τον πυρήνα από τον οποίο προήλθαν μεγαλέμποροι των γύρω πόλεων και κωμοπόλεων τον 20ο αιώνα μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς.
Μια τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση εμπόρου αποτελεί ο Κλεισουριώτης Γεώργιος Κεχαγιάς (1898-1975), ο οποίος διέπρεψε στον επιχειρηματικό χώρο αρχικά στο Αμύνταιο και μετέπειτα στην Πτολεμαΐδα.
Γιός του Ιωάννη και της Αικατερίνης Κεχαγιά, γεννήθηκε στην ιστορική κωμόπολη Κλεισούρα το 1899. Είχε δύο μεγαλύτερα αδέρφια, τον Δημήτριο (γ. 1876) [1] και τον Στέργιο ή Γούσια ή Τέγα (γ. 1884)[2], και μια αδερφή, τη Σουλτάνα. Ο Γεώργιος Κεχαγιάς παντρεύτηκε με την Κλεισουριώτισσα Αικατερίνη (Κατίνα) Πέκου, κόρη του Γιώγα και της Όπης Πέκου, και δεν απέκτησαν παιδιά.
Τον Νοέμβριο του 1912 μετά την πυρπόληση της Κλεισούρας από τον Οθωμανικό στρατό και τη λεηλάτησή της από στίφη ατάκτων (Βασιβουζούκων), η οικογένειά του κατέφυγε στη γειτονική Βλάστη μέσω του ορεινού όγκου του Μουρικίου και ακολούθως αναζήτησε μια καλύτερη τύχη στο Σόροβιτς (Αμύνταιο), κωμόπολη που εκείνη την εποχή προσφερόταν για την ανάπτυξη εμπορικών δραστηριοτήτων. Εκεί ο Γεώργιος μυήθηκε από τον πατέρα του στο εμπόριο και σταδιακά ανέλαβε την οικογενειακή τους επιχείρηση, αυξάνοντας έτσι την περιουσία τους.

Το Αμύνταιο στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα γνώριζε σημαντική άνθηση λόγω της κομβικής του θέσης. Η επέκταση της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης – Θεσσαλονίκης μέχρι το Μοναστήρι συνέβαλε στη μετεξέλιξη του μικρού γεωργοκτηνοτροφικού οικισμού του 19 ου αιώνα σε σπουδαίο διαμετακομιστικό κέντρο του εμπορίου για μισό περίπου αιώνα. Άνθρωποι και εμπορεύματα δημιούργησαν συνθήκες ανάπτυξης για το Αμύνταιο, που μεγάλωνε ραγδαία με την έλευση κατοίκων των γειτονικών οικισμών. Οι ανακατατάξεις που προκάλεσε το γεγονός αυτό στη δομή του εμπορίου και στην οικονομία της περιοχής ήταν σοβαρότατες. Καμία όμως από τις άμεσες συνέπειες δεν ήταν σημαντικότερη από την κατακόρυφη ανάπτυξη της βιομηχανίας νημάτων, που αποτέλεσε τον ισχυρότερο πνεύμονα της δυτικομακεδονικής οικονομίας πριν την εκμετάλλευση του λιγνίτη. Ωστόσο, ο καθορισμός των συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Σερβίας μετά τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου 1913) και η εξ αυτού σταδιακή μείωση των εμπορικών συναλλαγών με το Μοναστήρι σηματοδότησαν για το Αμύνταιο και άλλα μεγάλα αστικά κέντρα της ευρύτερης περιοχής την έναρξη της παρακμής τους.

Η κατάρρευση του Αμυνταίου ως διαμετακομιστικού κέντρου οδήγησε τον Κεχαγιά στην εξεύρεση ενός νέου χώρου διοχέτευσης της ενεργητικότητάς του και συνέχισης των εμπορικών δραστηριοτήτων του. Το 1928 εντοπίζουμε την επιχείρηση εμπορίας αποικιακών «Μπέμπης & Ιωάννης Κεχαγιά» στην Πτολεμαΐδα[3], όπου μετά την απελευθέρωση (1912) δραστηριοποιούνταν πολλοί Κλεισουριώτες [4], Μπλατσιώτες, Ναματιανοί, Νυμφαιώτες, Πισοδερίτες αλλά και πρόσφυγες από τον Πόντο, τον Καύκασο, τη Μικρά Ασία και την Ανατ. Θράκη, που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών και την αποχώρηση των Οθωμανών κατοίκων της πόλης. Όλοι αυτοί συνέβαλαν με τις επιχειρήσεις τους στην ανάπτυξη της περιοχής και στην ανάδειξη των Καϊλαρίων, των πάλαι ποτέ «απαισίας μνήμης» κονιαροχωρίων, όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο καθηγητής Τρύφων Ευαγγελίδης το 1913 στο βιβλίο του Νέα Ελλάς[5], σε σπουδαίο κέντρο του εμπορίου και της βιομηχανίας.

Ο Γεώργιος Κεχαγιάς πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Εμπορικού Συλλόγου Πτολεμαϊδας και το όνομά του καταχωρίζεται μεταξύ των μελών που υπέγραψαν την τροποποίηση του Καταστατικού του σωματείου στις 25 Ιουνίου 1931[6]. Το έτος εκείνο η επιχείρηση εμπορίας αποικιακών και εδωδίμων λειτουργούσε πλέον υπό τη διεύθυνση του Γεωργίου Κεχαγιά[7], ο οποίος κατά την διετία 1934-1936 διετέλεσε και γενικός γραμματέας του Συλλόγου[8].

Τον Αύγουστο του 1942 ο Γεώργιος Κεχαγιάς ενίσχυσε με το ποσό των 1.000 δρχ. τον έρανο που πραγματοποιήθηκε μεταξύ των εμπόρων της πόλης και απέδωσε το ποσό των 30.000 δρχ. για παροχή φιλανθρωπίας σε δεινοπαθούντες. Τη δεκαετία του 1940, όπως διαπιστώνεται από Πρακτικά του Εμπορικού Συλλλόγου, ο Γ. Κεχαγιάς εκπροσωπούσε το σωματείο στη Θεσσαλονίκη ως αντιπρόσωπός του (1942-1945) και συμμετείχε σε επιτροπή που συγκρότησε ο Δήμος Πτολεμαΐδας προς αντιμετώπιση των ομάδων Αρχών Κατοχής (1944), αλλά και σε επιτροπή εμπόρων της πόλης, η οποία είχε αναλάβει την παραλαβή και τη διανομή ειδών πρώτης ανάγκης, που χορηγούσε η Γενική Διοίκηση Μακεδονίας (1948-1949). Μάλιστα, την 31η Δεκεμβρίου 1943, προεδρεύοντας σε τακτική συνεδρίαση των μελών και μετά τον απολογισμό για τη δράση του, καυτηρίασε την αδράνεια και την αμέλεια του Δ.Σ. και των μελών[9].

Η επιχείρηση εμπορίας αποικιακών και εδωδίμων Κεχαγιά δραστηριοποιήθηκε μεταξύ των ετών 1923-1964 και στη συνέχεια –μετά τη συνταξιοδότηση του ιδιοκτήτη– την ανέλαβε ο Θωμάς Πατσίκας (1917-2009), ο οποίος από το 1941 ήταν εισαγωγέας άλατος και ειδών μονοπωλίου και σύμφωνα με τα Πρακτικά του Εμπορικού Συλλόγου «ενήργει… κανονικώς και τιμίως και ουδέν παράπονον υπεβλήθη παρά του εμπορικού κόσμου» [10]. Ο Θωμάς Πατσίκας είχε εργαστεί από 11 χρονών ως υπάλληλος του Κεχαγιά και στη συνέχεια ως συνέταιρός του.

Η οικογένεια Κεχαγιά πρωτοστάτησε στον τομέα των ευεργεσιών τόσο στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κλεισούρα, όσο και στην πόλη υποδοχής και επαγγελματικής δραστηριοποίησής της, την Πτολεμαΐδα.

Ο Ιωάννης Κεχαγιάς, ο πατέρας του Γεωργίου, με μια μεγάλη δωρεά «εις μνήμην του πατρός του Δημητρίου» συνέβαλε στην κατασκευή και λειτουργία ενός μεγάλου εργοστασίου επεξεργασίας γουναρικών στη γενέτειρά του, το οποίο ιδρύθηκε το 1969 και αποτελούσε την έδρα του Συνδέσμου Γουνοποιών Κλεισούρας [11]. Σήμερα το κτίριο φιλοξενεί στις αίθουσές του το Εθνολογικό Λαογραφικό Μουσείο Κλεισούρας. Μεγάλη επίσης ευεργέτης των σχολείων της Κλεισούρας υπήρξε η Ουρανία Μπέζη-Κεχαγιά, σύζυγος του Δημητρίου Ιω. Κεχαγιά, αδερφού του Γεωργίου.

Ο Γεώργιος Κεχαγιάς και η σύζυγός του Αικατερίνη Πέκου-Κεχαγιά υπερκάλυψαν την ανεκπλήρωτη επιθυμία τους να αποκτήσουν απογόνους με την ετήσια χορήγηση υποτροφιών σε αριστούχους άπορους μαθητές της Πτολεμαΐδας και με το κληροδότημα που ο ίδιος κατέλειπε για να παραχωρηθεί μετά τον θάνατό του στον ομώνυμο Δήμο προς συνέχιση του φιλανθρωπικού του έργου.

Με την υπ’ αριθμ. 32532 Δημοσία Διαθήκη του, που συντάχθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1971, ο Γεώργιος Κεχαγιάς καθιστούσε κληρονόμο του τη σύζυγό του Αικατερίνη, στην οποία ανέθετε τη συνέχιση της ετήσιας χορήγησης υποτροφιών σε πέντε μαθητές του Γυμνασίου Πτολεμαΐδας, οι οποίοι θα λάμβαναν 10.000 δρχ. έκαστος. Μετά το θάνατο και της συζύγου του, όλη η ακίνητη περιουσία τους θα περιερχόταν κατ’ επικαρπία και εκμετάλλευση σε Επιτροπή αποτελούμενη από τους εκάστοτε Δήμαρχο, Πρόεδρο του Εμπορικού Συλλόγου και Γυμνασιάρχη του Δημοσίου Γυμνασίου της πόλης. Η Επιτροπή αυτή, υπό την προεδρεία του εκάστοτε Δημάρχου, θα διαχειριζόταν την ακίνητη περιουσία του ζεύγους Κεχαγιά και από τα έσοδα αυτής θα συνέχιζε τη χορήγηση των μαθητικών ή φοιτητικών υποτροφιών, καθορίζοντας τον αριθμό των υποτρόφων αναλόγως των εισοδημάτων. Βασικός όρος της διαθήκης υπήρξε η επιθυμία του διαθέτη να μην απαλλοτριωθεί ποτέ η ακίνητη περιουσία του, ώστε να εξυπηρετεί τον σκοπό των υποτροφιών. Μοναδική «απαίτηση» του Γεωργίου Κεχαγιά εκ μέρους της Επιτροπής ήταν η κατ’ έτος τέλεση μνημοσύνου κατά την εορτή του Γεωργίου, στο οποίο θα μνημονεύονταν το όνομά του και το όνομα της συζύγου του[12].

Η Αικατερίνη Κεχαγιά πέθανε το 1975 και σαράντα μόλις μέρες μετά τον θάνατό της την ακολούθησε κι ο σύντροφός της Γεώργιος, ταλαιπωρημένος από τη μακρόχρονη μάχη με την επάρατη νόσο. Ένα χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1976, και μετά από γνωμοδότηση του Συμβουλίου Εθνικών Κληροδοτημάτων συστάθηκε το κοινωφελές «Ίδρυμα Γεωργίου Ιωάννου Κεχαγιά» με το υπ’ αριθμ. 610 Προεδρικό Διάταγμα της Ελληνικής Κυβερνήσεως [13]. Το Ίδρυμα στεγάζεται σε γραφείο στον 1ο όροφο του ακινήτου της οδού Π. Μελά 4 και διαθέτει κυκλική σφραγίδα με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΕΧΑΓΙΑ» στο κέντρο την λέξη «ΠΤΟΛΕΜΑΪΣ» και από κάτω το έτος θανάτου του ιδρυτή «1975».

Η ακίνητη περιουσία του ζεύγους Κεχαγιά συνίσταται από:

1. ένα κτίριο στην οδό Π. Μελά 3 στην Πτολεμαΐδα, αποτελούμενο από δύο καταστήματα και τέσσερα διαμερίσματα,

2. ένα κτίριο στην οδό Ιω. Μεταξά 2 στην Πτολεμαΐδα, αποτελούμενο από ένα κατάστημα και ένα διαμέρισμα,

3. το ήμισυ ενός καταστήματος στην οδό Βασ. Κωνσταντίνου 44 στην Πτολεμαΐδα και

4. δύο διαμερίσματα στην οδό Ολύμπου 47 στη Θεσσαλονίκη.

Τα εισοδήματα από τη μίσθωση των έντεκα παραπάνω ακινήτων αποτελούν μέχρι σήμερα και τους πόρους του Ιδρύματος.

Ένα από αυτά τα ακίνητα στέγασε μέχρι πρόσφατα (2000-2012) αρχικά την Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού Κοινωνικής Πρόνοιας (ΔΕΠΕΚΟΠ) του Δήμου Πτολεμαΐδας και μετέπειτα την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Εορδαίας (ΚΕΔΕ) και το Δημοτικό Ραδιόφωνο, ένα παραχωρήθηκε το 1990 για τη μόνιμη στέγαση του Συλλόγου Πτολεμαϊτών Θεσσαλονίκης «Εορδαϊκή Εστία»[14] και ένα με συμβολικό μίσθωμα αποτελεί από το 1996 την έδρα του Συλλόγου Κλεισουριέων Πτολεμαΐδας «Ο Άγιος Μάρκος».

Από το Βιβλίον Υποτροφιών και από τα δύο Βιβλία Πρακτικών του Ιδρύματος συνάγεται ότι κατά τα έτη 1978-2010 χορηγήθηκαν 318 υποτροφίες σε όλους τους αριστούχους μαθητές και μαθήτριες των σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, σε μαθητές και μαθήτριες καταγόμενους από την Κλεισούρα, τη γενέτειρα του διαθέτη, σε άριστους πολύτεκνους μαθητές και μαθήτριες, σε 10 κατ’ έτος φοιτητές και σπουδαστές των ΑΕΙ και των ΤΕΙ και για πρώτη φορά από το 1993 σε 5 πτυχιούχους για μεταπτυχιακές σπουδές[15]. Το Διοικητικό Συμβούλιο είχε ορίσει ως απαραίτητα για τη λήψη της υποτροφίας δικαιολογητικά: α) το Πιστοποιητικό της Κοινωνικής Πρόνοιας για την απορία της οικογένειας, β) Πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης και γ) Υπεύθυνη Δήλωση περί μη ψευδούς δήλωσης στοιχείων[16].

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος τον Απρίλιο του 1989 αποφάσισε την ανέγερση προτομής του ευεργέτη Γεωργίου Κεχαγιά στο Παλιό Πάρκο (μπροστά από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη) και ανέθεσε τη φιλοτέχνησή της στον Αθηναίο γλύπτη Ιωάννη Αντωνιάδη[17]. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν σε επίσημη τελετή την 1η Μαΐου 1989, κατά την οποία τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του ευεργέτη και απονεμήθηκαν οι υποτροφίες και οι έπαινοι στους αριστούχους μαθητές.

Τον Μάιο του 1994 το Ίδρυμα χορήγησε το ποσό 250.000 δρχ. για την ενίσχυση 28 παιδιών από την εμπόλεμη Βοσνία, τα οποία φιλοξενούσε ο Δήμος Πτολεμαΐδας, με την αγορά διαφόρων αναγκαίων ειδών «για να δώσει χαρά και να απαλύνει τον πόνο», όπως αναφερόταν στο σχετικό Πρακτικό που συντάχθηκε.

Η γενναιοδωρία του Γεωργίου Κεχαγιά αναμφίβολα δεν αποσκοπούσε στην εξασφάλιση υστεροφημίας και στην κοινωνική αναγνώριση, ανταποκρινόταν όμως σε μια βαθύτερη υπαρξιακή ανάγκη αντιμετώπισης του κενού που ο ίδιος και η σύζυγός του αισθάνονταν από την απουσία απογόνων, την οποία ωστόσο κάλυπταν εν μέρει τα πρόσωπα του συγγενικού τους περιβάλλοντος. Η αναγκαστική εσωτερική αποδημία, που από τα παιδικά του χρόνια βίωσε ο Γεώργιος Κεχαγιάς, η αρχική αδυναμία παροχής κατάλληλων εφοδίων εκ μέρους της οικογένειάς του για ανώτερες σπουδές, το πνεύμα οικονομίας και ο κοπιώδης σχηματισμός περιουσίας, αποτέλεσαν τα ερεθίσματα και τα κίνητρα που τον ώθησαν στην ευεργεσία.

Έτσι κατάφερε να ανταποκριθεί σε καίριες ανάγκες του τόπου, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, θεραπεύοντας κοινωνικά προβλήματα και εκπαιδευτικές αναγκαιότητες, αναπληρώνοντας τις καθυστερήσεις τους κράτους και την αδράνεια των τοπικών κοινωνιών στην αντιμετώπιση προβλημάτων και συμβάλλοντας οικονομικά στη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Ο Γεώργιος Κεχαγιάς εμφορούμενος από το πνεύμα ενός πολιτιστικού πατριωτισμού, θέτοντας όρους για την ασφάλεια του κληροδοτήματός του, αλλά και για την αποδοτική πολλαπλασιαστική δύναμή του, συνέδεσε την λειτουργία του Ιδρύματος, που φέρει το όνομά του, με την κάλυψη εκπαιδευτικών και κοινωνικών αναγκών των νέων της πόλης.

Η φιλοτιμία, η φιλανθρωπική ευαισθησία και η κοινωνική αλληλεγγύη, που διέκριναν τον Κεχαγιά, διοχετεύτηκαν μέσω του Ιδρύματος στην τοπική κοινωνία και αναπόφευκτα πρόβαλλαν τον ίδιο ως αξιομίμητο πρότυπο, που είχε αντιληφθεί την ανώτατη αξία της ιδέας της εργασίας, τη στενή σχέση οικονομίας και παιδείας, την αναγκαιότητα της μάθησης και τη σπουδαιότητα της απόκτησης γνώσεων για βιοποριστικούς σκοπούς από τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά στις διαθήκες τους δύο μεγάλοι παλαιοί ευεργέτες, ο Στουρνάρης και ο Χαροκόπος,«το έθνος δεν δύναται να ευδαιμονήση ειμή δια της εργασίας», ώστε να απαλλαγεί «από την φορολογίαν των ξένων εθνών» και «να σχηματίση πυρήνας προς εθνωφελή του Ελληνικού γένους απασχόλησιν»[18].

Δρ Νικόλαος Σιώκης
«Νεώτεροι ευεργέτες στο δυτικομακεδονικό χώρο. Ο Κλεισουριώτης Γεώργιος Κεχαγιάς»
Ημερίδα «Ευεργέτες – 20 χρόνια Μποδοσάκειο»
Δήμος Εορδαίας - Γ. Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας «Μποδοσάκειο»
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

---

[1] Ήταν παντρεμένος με την Κλεισουριώτισσα Ουρανία Μπέζη.

[2] Με τη Μπλατσιώτισσα σύζυγό του Σουλτάνα ή Τάντσια Σαμαρά είχαν αποκτήσει δύο κόρες, την Ελευθερία και την Ελένη, και ένα γιο, τον Δημήτριο (γ. 1924), παντρεμένο με τη Δέσποινα Ιω. Βίττη (1927), με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη (γ. 1952), τον Στέργιο (γ. 1954) και τη Σουλτάνα (γ. 1957).

[3] Γουναρόπουλος Α. Κ., Αθανασάκος Κ. Κ., Γενικός Οδηγός Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 1928, 257.

[4] Κλεισουριώτες ήταν οι έμποροι αποικιακών αδελφοί Α. Τσέκα, Ιω. Πέκου, Γεώρ. Σ. Παρτάλης, Ιω. Δήμκας, Πέτρ. Στ. Κουκότας, Π. Τόττης, οι υφασματέμποροι Δημ. Μπάμπας, Θεόδ. Μπάμπας, Νικ. Αλ. Δήμτσας, Σταύρ. Κόκκας, ο δερματέμπορος Δημ. Τσιώτης, ο καφεζυθοπώλης Γ. Τατάκης, ο υαλοπώλης Αθ. Πέκου, ο εμπορορράπτης Ν. Παπάνας ή Παπακώστας και ο παντοπώλης Πέτρος Νάσκος. Βεκρής Ιω., Εμπορικόν Εγκόλπιον Μακεδονίας – Θράκης 1927, Θεσσαλονίκη χ.χ. Μακεδονικόν Λεύκωμα «Φήμη», έκδ. εφημερίδος Φιλίππου Ε. Κάπολλα, Θεσσαλονίκη 1927, . Γουναρόπουλος Α. Κ., Αθανασάκος Κ. Κ., Γενικός Οδηγός Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 1928, 257.

[5] Τρ. Ε. Ευαγγελίδης, Νέα Ελλάς, ήτοι ιστορική, γεωγραφική, τοπογραφική και αρχαιολογική περιγραφή των νέων Ελληνικών χωρών: Ηπείρου, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, νήσων και οδηγός σαφής και ακριβής των ταξιδιωτών και περιηγητών κατά το Γερμανικόν του Καρόλου Μπαίδεκερ και Meyer και το γαλλικόν του Guide Joanne- Isambert , Εν Αθήναις 1913, 75.

[6] Εμπορικός Σύλλογος Πτολεμαΐδος (Καϊλαρίων), Καταστατικόν του Εμπορικού Συλλόγου Πτολεμαΐδος, Τύποις «Επαρχιακής Φωνής», Εν Πτολεμαΐδι 1931, 7.

[7] Μανάδης Νικηφ., αρχιμ., Εμπορικός Σύλλογος Πτολεμαΐδος από το 1923, εκδ. Ι. Μονή Αγ. Κοσμά του Αιτωλού Αρδάσσης-Κρυόβρυσης, Πτολεμαΐδα 2007, 26.

[8] Μανάδης, ό.π., 39.

[9] Μανάδης, ό.π., 50-51, 56, 98, 116.

[10] Μανάδης, ό.π., 48, 178.

[11] Ο Σύνδεσμος Γουνοποιών Κλεισούρας ιδρύθηκε το 1979 και είχε ως σκοπό του τη μελέτη, προστασία και προαγωγή των ηθικών, οικονομικών και επαγγελματικών συμφερόντων των μελών του, την ανάπτυξη πνεύματος αλληλεγγύης και τη συναδέλφωση μεταξύ αυτών.

[12] Βλ. την υπ’ αριθμ. 32532/21-12-1971 Δημοσία Διαθήκη του Γεωργίου Ιωάννου Κεχαγιά.

[13] ΦΕΚ 225 / Α’ / 21-3-1976.

[14] Βλ. Βιβλίον Πρακτικών Συνεδριάσεων Ιδρύματος Γεωργίου Ι. Κεχαγιά αρ. πρ. 3/10-4-1990.

[15] Βλ. Βιβλίον Πρακτικών Συνεδριάσεων Ιδρύματος Γεωργίου Ι. Κεχαγιά αρ. πρ. 1/1-3-1993 και αρ. πρ. 2/7-4-1993.

[16] Βλ. Βιβλίον Πρακτικών Συνεδριάσεων Διοικητικού Συμβουλίου Ιδρύματος Γεωργίου Ι. Κεχαγιά αρ. πρ. 4/28-11-1978.

[17] Βλ. Συμφωνητικό φιλοτέχνησης προτομής του Γ. Κεχαγιά, Πτολεμαΐδα 5 Απριλίου 1989.

[18] Αικ. Κουτουξιάδου, Η ευεργεσία στην εκπαίδευση. Η κοινωνική διάσταση (19ος αι. – αρχές 20ού), 5ο Επιστημονικό Συνέδριο Ιστορίας Εκπαίδευσης, «Εκπαίδευση και Κοινωνική Δικαιοσύνη», Πανεπιστήμιο Πατρών, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Εργαστήριο Ιστορικού Αρχείου Νεοελληνικής και Διεθνούς Εκπαίδευσης, Πάτρα 4-5 Οκτωβρίου 2008 στο http://www.eriande.elemedu.upatras.gr

 

Ptolemais-post: Η Πτολεμαΐς διαπρέπει στο εξωτερικό

Ο Διαπρεπής Συμπολίτης μας κ. Κωνσταντίνος Κωτίδης, πέραν από διακεκριμένος Καρδιοχειρουργός διέπρεψε και ως προπονητής της Ομάδος μπάσκετ «Αετοί του Γιορκ» στο ΧΑΛ.

Στην ομάδα συμμετέχει και ο υιός του Δημήτριος (είναι ο τρίτος στην κάτω σειρά με την μπάλα εμπρός του).

Η ομάδα διεξήγαγε νίκη και είναι επί 2 συνεχή έτη αήττητη.

Να υπενθυμίσουμε ότι το τέκνο αυτό της Εορδαίας είχε μια πετυχημένη πολύχρονη διαδρομή στον Αρίωνα Πτολεμαΐδος.

Ευχαριστούμε τον κ. Κωτίδη Νικόλαο διά τας Πληροφορίας.

ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ

Η Πτολεμαΐς τα μεσάνυχτα της Αναστάσεως

Είναι ο οφθαλμοπορνική η σχέση της κάμερας με τη νυχτερινή ζωή της Πόλεως, διά αυτό θέλει προσοχή.

Μεσάνυχτα της Αναστάσεως λοιπόν και ώρα περί τις 1+30 πρωινή.

Μετά το πέρας της Αναστάσεως, μπουλούκια νέων παιδιών κατευθύνονταν εις το κέντρον της Πόλεως.

Άδεια τα μαγαζιά, όσα ήσαν ανοιχτά και η προσέλευσις γινόταν εις το κακότεχνο, παρακμιακό συντριβάνι (έμπροσθεν) της Πόλεως.

Ηλικίες των 30 και άνω ήσαν απούσες, εξαιρουμένου του Δημοσιογράφου που ταλαιπωρεί αυτό το άρθρο.

Μπήκαμε λοιπόν με διακριτικότητα εντός αυτών των μαζών, που σιγά - σιγά πύκνωναν, με έντονη τη Δημοσιογραφική περιέργεια.

Τι κυριαρχούσε εις τις συζητήσεις;

Μα τι άλλο από τον έρωτα, τις ματιές, τα καρδιοχτύπια, τις απογοητεύσεις, το σπάραγμα απ' τις  αγνοήσεις, την προβολή ισχύος - ερωτικής ισχύος με βάση την ανταλλακτική ικανότητα του προβαλλομένου εμπορεύματος.

Αφέλεια, ξεγνοιασιά, οικονομικά προβλήματα της στιγμής, για το ποτήρι το ποτό που θα καταναλωθεί και εάν φτάνουν τα χρήματα και για δεύτερο.

Νέα παιδιά, στιλάτα, δροσερά, που αύριο κάποια εξ αυτών θα δεσπόζουν εις την  Πόλιν και κάποια άλλα ο Μητσοτακικός - αυτό το ακροκεντρωοφασιστικό μόρφωμα - που αδειάζει τη Δυτική Μακεδονία με τις επιλογές του, δεν θα είναι στην Ελλάδα.

Το τελευταίο συνθετικό της νεοπαγούς λέξεως μπήκε μετά από μπόλικη περισυλλογή

Την αρχή είδαμε, η συνέχεια έπεται και θα είναι οδυνηρή.

Φυσικά και κοριτσάκια, με άκρως προκλητικά μίνι  και φορέματα έξαλα, το συντηρητικό κομμάτι της Πόλεως, που Τέτοια ώρα τρώγεται με κρεβατομουρμούρα μεταξύ των ζευγαριών, που ήδη έχουν στρώσει να κοιμηθούν, ασφαλώς στη θέα του έρωτα θα είχαν πάθει εγκεφαλικό.

Δεν είναι καινούργιο αυτό το παιχνίδι, το έζησαν όλες οι γενεές, το ζήσαμε εμείς και θα συνεχίσει να υπάρχει αναλλοίωτο μέσα στο χρόνο.

Αι γενεαί πάσαι, άλλοτε, και νυν και Αεί.

Είναι θέμα ερμηνείας αγαπητοί φίλοι.

Υπάρχει το ισλαμόφιλο κομμάτι της Πόλεως και το ισλαμοφοβικό, αυτό που ανήκουμε εμείς.

Μη συγχέουμε τις έννοιες με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση.

Αι ηλικίαι των 30 και άνωθεν, είναι απούσες από το θαύμα της δημιουργίας και του ξενυχτιού, το βράδυ της Αναστάσεως.

Ακόμη ένα στίγμα στο πολιτιστικό βάθος της Πόλεως.

Όλα αυτά κινούνται αργά, βασανιστικά σε κάποιο βαθμό, χωρίς το σφρίγος και την ένταση των προηγούμενων ετών.

Είναι κουρασμένα τα βήματα της Πόλεως.

Είναι γερασμένος ο πληθυσμός της.

Είναι "γεροντόμαγκες" αυτοί που εκλέχθησαν στη Δημοτική Αρχή, χωρίς να παίρνουν χαμπάρι τι γίνεται.

Τα μεσάνυχτα της Αναστάσεως εις την Πτολεμαΐδαν!

Έφυγε ο Ευστάθιος Κουσίδης - Μαύρη η σκιά του θανάτου εις την Πτολεμαΐδαν.

Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο 69χρονος Ευστάθιος Κουσίδης του Π. από την Πτολεμαΐδα.

Ο άτυχος 69χρονος Ευστάθιος Κουσίδης, συνταξιούχος Δημοτικός υπάλληλος με καταγωγή από τον  Άγιο Βαρθολομαίο Φλώρινας, είχε μετακομίσει τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη.

Πηγαίνουμε μισό Αιώνα πίσω εις την Ιστορίαν της πόλεως.

Κάπου στο 1970 – 72 ο Ιατρός κύριος Σωκράτης Βουνοτρυπίδης φτιάχνει  ομάδα μπάσκετ – είναι η πρώτη απόπειρα στην Ιστορία της Πόλεως,  συνεκδοχή του Άρη Πτολεμαΐδος, επίσης με το ίδιο όνομα.

Συμμετείχε σε τοπικούς αγώνες της ευρύτερης περιοχής, αφήνοντας και αυτή με τη σειρά της ένα πολιτιστικό αποτύπωμα στην ιστορία της.

Να θυμήσουμε τα ονόματα μετεχόντων εις αυτήν, πέραν του Στάθη Κουσίδη.

Αβραμίδης Νικόλαος δεν ζει

Μουτσάκας το μικρό δεν το γνωρίζουμε.

Τσακίρης.

Τσιούμαρης Γρηγόριος

Τζιώρας.

Ο αποθανών ήτο απολυμένος από την ΑΕΒΑΛ και η οικογένεια συναποτελούνταν από 4 αδέλφια, με σημαντική παρουσία εις την Εορδαίαν.

Οφείλω να ευχαριστήσω τον κ. Κωτίδη Νικόλαο για τις πληροφορίες.